Bedrijfsuitje

Het was weer tijd voor een bedrijfsuitje. „Die dag draait wel de payroll”, klaagde de Salarisadministratie. „We gaan over budget”, mopperde de controller. „We moeten wel bereikbaar zijn voor klantvragen”, mailde de afdeling Klantcontact. „De strategie komt onvoldoende terug in het programma”, memo-de de directeur.

Geen betere manier om het personeel overspannen te krijgen dan het organiseren van een ontspannen bedrijfsuitje.

Wat je gaat doen op zo’n dag blijft lang geheim. Een nietszeggende slogan is het enige wat je vooraf hoort. „We gaan reconnecten vanuit ons hart”, was deze keer het credo. Aannemende dat we elkaar niet collectief één of meerdere bypasses zouden gaan geven, had ik dus geen idee wat we gingen doen. Ik nam daarom mijn zwemspullen maar mee.

Verstandig genoeg begint de dag vaak met koek en koffie. Geen betere manier om een ochtendhumeurige menigte in bedwang te krijgen. (Daarom is de sfeer bij uitvaarten altijd zo slecht, dan is dat pas achteraf). Daarna kwam het verplichte praatje van het management. Tip voor onze directeur: op de microfoon slaan om te kijken of ie aanstaat is de snelste manier om hem kapot te krijgen („Daar gaat de borg”, verzuchtte de boekhouder).

Expeditie Robinson op bedrijfsuitje

Voor het inhoudelijke gedeelte van de dag worden vaak externe sprekers ingehuurd. Gelukkig zien steeds meer directies in dat humor een goede manier is om iets over te brengen, dus worden er bedrijfscabaretiers ingehuurd (*kuch* ik ben in te huren tegen schappelijk uurtarief *kuch*).

Een bedrijfsuitje bevat ook altijd een actief deel als teambuilding. Vaak gebaseerd op een bekend thema, in dit geval Expeditie Robinson. Ik heb echter juist doorgeleerd om geen lichamelijk werk te hoeven doen, mijn bewegingsvaardigheid is namelijk niet best. Ik zag mijn inmiddels gepensioneerde gymleraar al grinniken: „Ja Berry, deze keer kom je er niet onderuit met een zogenaamd door je moeder ondertekend briefje met ‘Berry kan helaas niet meedoen, hij is weer ongesteld’ erop’.

En dus werd er paalgehangen, houtgehakt en vuurgemaakt die middag. („Hanteren van gevaarlijk gereedschap, gevaar van open vuur en blootstelling aan roet, staan niet in de arboprotocollen”, jammerde de Arbomedewerker). Mijn team werd zoals verwacht roemloos laatste (sorry nog), dus of het heel veel bijdroeg aan teambuilding weet ik niet. Waar het wel aan bijdroeg was het besef hoe nep de echte Expeditie Robinson eigenlijk is. No way dat bekende Nederlanders er zo aantrekkelijk uit blijven zien tijdens een maand op een onbewoond eiland. Onze groep was na een middag ploeteren in de zon al verworden tot een verwilderde, overbehaarde en kannibalistische meute.

Maar ach, achteraf gezien is zo’n bedrijfsuitje toch wel weer leuk en wordt er nog lang over nagepraat op het werk. Al gaan die gesprekken dan voornamelijk over het schrijven van extra uren en het declareren van de reis- en parkeerkosten voor die dag.