Bedreigen, de ultieme uiting van zwakte

In de media is het bericht verschenen dat Tweede Kamerlid Caroline van der Plas tijdelijk niet meer in de media optreedt en ook geen werkbezoeken aflegt. Waarom? Is ze ziek? Kan ze de druk van het Kamerlidmaatschap niet aan? Dat zou immers een logische verklaring kunnen zijn. Nee, er is een andere reden.

Ze wordt zodanig met de dood bedreigd dat ze gedwongen is dit treurige besluit te nemen. De zoveelste bedreiging aan het adres van een politicus. Er lijkt geen einde aan te komen. Of kijken we er al niet meer van op?

Volgens het woordenboek is bedreigen een handeling waarmee iemand of iets door woorden of daden dreigend wordt bejegend. Doorgaans wordt iemand iets onaangenaams in het vooruitzicht gesteld (ja, zelfs de dood) om een doel te bereiken, want dat is uiteraard waar het om gaat. Mensen die een ander bedreigen doen dat niet omdat het gezicht van de ander ze niet aanstaat of omdat ze niets anders te doen hebben (een enkeling wellicht nagelaten). Bedreigingen worden geuit om iets voor elkaar te krijgen, doorgaans om ervoor te zorgen dat een ander stopt met bepaalde activiteiten. Helaas wordt dat doel menigmaal bereikt, vooral als ook gezinsleden worden bedreigd. Menig politicus, journalist, auteur, agent, advocaat en ga zo nog maar even door heeft door de heftigheid van bedreigingen zijn dagelijkse bezigheden moeten afbreken, en soms zelfs moeten onderduiken met gezin en al.

Ultieme uiting van zwakte

Bedreigen lijkt dus een effectief middel, anders zou het niet zo veelvuldig worden ingezet. Misschien wel, maar ik heb daar een andere mening over. Ik zie bedreigen als de ultieme uiting van zwakte. Wanneer je iemand bedreigt om deze de mond te snoeren geef je daarmee aan niet bij machte te zijn de ander met argumenten te bestrijden. Dat is namelijk de normale route om te bewandelen. Ben je het niet met elkaar eens? Ga dan in discussie en probeer nader tot elkaar te komen of, als dat niet lukt, de ander te overtuigen van het ongelijk door middel van feiten en argumenten. Wanneer je overgaat tot het bedreigen van de ander geef je daarmee aan dat deze te sterk voor je is en je niet op een eerlijke manier het ‘gevecht’ kunt winnen. Je geeft hiermee je eigen verlies toe.

Mensen, zullen we één ding met elkaar afspreken? Laten we nooit onze schouders ophalen bij de zoveelste bedreiging. Het is niet de normaalste zaak van de wereld en dat mag het ook nooit worden. Als we op dat punt komen hebben wij als mensheid gefaald.