Naaktslakken

Ze praten over biologische groenten uit eigen tuin. Geconcentreerd eet S haar zelfgemaakte salade uit een bakje. Ook R prikt met haar vork in de groenten uit het door haar meegebrachte tupperware schaaltje. Een beetje schuldbewust neem ik een hap van mijn boterham, een bruine met kipfilet. Snel moffel ik het plastic zakje in mijn tas. Ik eet thuis regelmatig salades maar steevast kant en klaar, van de AH. Gisteravond at ik een cheeseburger met frietjes van de Mac. Woke? ‘Dream on’ is meer op mij van toepassing.

Plotseling klinkt er luid getik. Snel sta ik op om de deur te sluiten. Wat een bui.

‘Goed voor de tuin’, zegt S.

Het gesprek komt op haar volkstuin. En op naaktslakken. Die komen nu massaal te voorschijn door de regen. Inderdaad, tijdens mijn ommetje lag het pad bezaaid met naaktslakken, afgewisseld met plakkaten eendenpoep (‘slalommetje’). De slakken veroorzaken veel schade aan de planten. Stil luister ik naar hun gesprek. Eerst liepen ze nog met een emmer heen en weer om de naaktslakken ver bij hun tuin vandaan, eruit te zwiepen.

‘Ze komen gewoon terug!’, roept R uit.

S knikt. Hoe zouden ze weten dat het dezelfde zijn? Om de naaktslakken tegen te houden zou je fijngemalen eierschalen kunnen strooien: niet prettig om met hun weke lijfjes doorheen te kruipen. En je hebt slakkenkorrels. ‘Maar die zijn ook giftig voor vogels’, reageert R.

‘Ik gun de slakken hun behoefte aan jonge sla,’ zegt S, ‘maar als je net uren hebt gewerkt om je stekjes te steken, rechthoek voor rechthoek en je komt een dag later en de slakken hebben alles weggevreten…’ Diepe zucht.

Alles kan ik verdragen, dichtte Rutger Kopland, maar jonge sla in september, net geplant, slap nog, in vochtige bedjes..nee.‘

‘En dan?’ vraag ik grappend, ‘schepje zout?’

‘Nou..’, aarzelt S, ‘dat doe ik weleens, ja.’ Ze knikt ernstig.

Hier kijk ik van op, laat mijn boterham zakken.

‘Of’, gaat ze verder, ‘wat ook helpt is knippen’.

Geschokt kijken R en ik haar aan.

‘Door de helft’.