Dikke mik met flinke Jaap

Het leek alsof ik plots een vagina op mijn bilnaad had getatoeëerd. Een heel natuurgetrouwe weergave van een vagina met een perfect 3D-effect.

Nog eens goed in de spiegel kijkende bleek het geen vagina. Een meevaller. Het was een open wond. De halve populatie aan wondverpleegkundigen noemden hem in het begin liever Jaap. „Oeh dat is een flinke Jaap!”, hoorde ik dan terwijl een lauwwarme straal water Jaap deed schoonspoelen. Jaap en ik hebben heel wat meegemaakt. Allereerst maakten wij kennis met veel wondverpleegkundigen, wondverzorgers en hun stagiairs. Enige sporen van schaamte verdwenen al snel door het doucheputje. Sterker nog, douchen werd met mijn altijd hartelijke verzorgers een gezellige bezigheid. Op hun teken schoof ik mijn billen opzij en Jaap verscheen in het volle licht. Hij werd met zaklamp en al goed bekeken, terwijl ik mijn gesprek met hen voortzette. Wat gaat dat ooit stil zijn, alleen douchen en dan enkel het geluid van het naar beneden kletterende water horen.

Plannen van poepproductie

Ook ontdekte ik met Jaap een wel heel uniek talent: ik ben bijzonder goed in het plannen van mijn poepproductie. Als ik om tien uur moet poepen, dan zal ik om tien uur een mooie drol produceren. Gezien de plek waar Jaap zich genesteld heeft, moest ik altijd vóór mijn wondverzorging ontlast hebben. Dit lukte altijd. Correctie. Bijna altijd. Eén keer zat ik net op de wc toen de bel ging. Als ik eraan terugdenk hoor ik weer het geluid van het plonzende geluid van mijn drol in de wc-pot dat in duet was met een gesprek tussen wondverzorger en haar stagiaire. Ze waren zo lief om even in de gang te wachten. Helaas werd het plonzende geluid mooi verstevigd door de galm die in de badkamer aanwezig was. We wisten allemaal wat er op dat moment in het wc-water werd gekwakt. En dat waren geen kleurrijke bruisballen vol glitters. Jaap wordt intussen niet meer Jaap genoemd. De naam Speldenknop past hem beter.  Wanneer Jaap ooit voorgoed een litteken is geworden en de gezellige douchegesprekjes tot het verleden behoren, zal ik ongetwijfeld nog veel terugdenken aan deze tijd. Ik zat (met Jaap) op de eerste rij om te aanschouwen hoe mooi het vak van de zorg is. Oké, de vele verzorgers die ik inmiddels versleten heb, zullen mij eerder aan mijn kont herkennen dan aan mijn gezicht. Maar als je dan toch ‘iets medisch’ moet hebben: dan maar een flinke Jaap!