Bij de kassa

„Oh, kén je haar niet?! Dat is die beroemde columniste!”, roept de kassière joelend naar haar collega, kijkend naar mij. Ze zitten moeilijk te doen in de wisseling van dienst.

Haar collega -die ik ook ken; ik ben degene die altijd overal ruzie mee heeft; m’n bankpas, een broekzak, de verpakking van een broodzak, m’n geheugen („moest ik nou nog meer hebben of niet?”): you name it – staat klem tussen de rekken met drop, chocola, handalcohol en wat dies meer zij.

„Oh, voor welke krant dan?”, vraagt nu deze klem staande collega aan haar collega. Niet aan mij, ik sta hier alleen maar voor de show. Een lach te onderdrukken terwijl ik m’n gympen bestudeer. Ik een bekende columniste?! Het moet niet veel gekker worden.

„Voor metronieuws”, spreekt deze. Ze zit nog, want wil me eigenlijk zelf afhandelen. De dozen met spulletjes voor klanten die behoefte hebben aan cadeautjes bij hun vers gekochte boodschappen, staan danig in de weg. Evenals haar onwil om op te staan en plaats te maken voor haar collega. Haar ene voet staat omhoog, maar die andere, daar is nu geen ruimte meer voor. Er komt heel wat bij kijken, bij een wisseling van dienst. Ik vraag me af of ze hier bij sollicitatiegesprekken een wedstrijd limbo-dansen houden? Het zou me niet verbazen.

Discretie

„Ik had gehoopt dat je het discreet zou afhandelen”, speel ik nu het spel maar mee.

„Not a chance in hell“, schatert ze nu.

„Goh, heb jij je eigen juice-kanaal tegenwoordig?”, grijns ik. Ze knikt.

„Ja, en het zit in de familie ook”, hitst ze haar collega nog meer op. Die is haar voet kwijtgeraakt in de strijd om bonusproducten en een redelijke plaats om haar voet neer te zetten. Ze staat in een halve split. Wat meevalt als je die kan, en minder comfortabel is als dat niet het geval is.

Het is haar collega nu eindelijk gelukt om zich een baan tussen de rekken door te wurmen, waarop onze Miss Juice kans ziet om op te staan. Haar collega weet nog steeds niet hoe serieus ze het geheel moet nemen, maar Miss Juice is helemaal op dreef.

„Ik dacht, ik geef je nog even extra inspiratie”, krijg ik nog toe.

Als haar collega het voor elkaar heeft gekregen plaats te nemen achter de kassa, kan ik m’n boodschappen rustig afrekenen. Die geeft daar niet om.