PINDA!

De Amerikanen noemen het ‘gutfeeling’, het onderbuikgevoel en dat van mij zegt dat Europa Oekraïne in de steek gaat laten. Langzaam, stilletjes en op kousenvoeten, maar het gebeurt.

Onze demonstratie van solidariteit en strijdbaarheid duurt te lang en kost ons gewoon te veel. De schrik is in gelijk tempo met het mededogen aan het verdampen. We raken gewend aan rokende skeletten van flatgebouwen, kookvuurtjes in de buitenlucht en dik ingepakte oude vrouwtjes in schuilkelders. Ook de gastvrijheid begint scheuren te vertonen. Het relatief eenvoudige olie embargo staat op de tocht, het zoveelste sanctiepakket is vertraagd en Rutte heeft met omfloerst Ruttiaans taalgefoezel Zelenski te verstaan gegeven dat hij het lidmaatschap van de EU voorlopig op zijn schermvest kan schrijven.

Op het slagveld rukken de Russen op, zware wapens voor de slinkende verdediging zijn onbepaald vertraagd, terwijl het op steden in de grootte van Leiden, Utrecht of Groningen bommentapijten en clustermunitie regent.

Als eenmaal de Donbas veroverd is, zal Poetin de rest van het land ook willen hebben.

Het stopt daar niet. En Europa denkt ondanks alle retoriek, in een verborgen hoekje van de handelsgeest, al stiekem aan de kansen op business as usual in de nabije toekomst.

Teken aan de wand zijn alle sluiproutes waar de grote jongens in rondkruipen om zonder gezichtsverlies hun dealer toch in roebels te kunnen betalen.

Wij waren voor de verandering eens principieel maar nu de kraan opeens dichtgedraaid wordt loopt het ons dun door de broek. Winter is coming..!

Natuurlijk moet er voor de goede zaak geleden worden, maar dan toch het liefst daar in het oosten.

Want onze tot op het bot verwende bevolking, die tijdens de pandemie vervuld was van nobele klimaat voornemens vindt nu dat er genoeg geleden is.

‘We’ menen nu alle recht te hebben op ‘inhaalvliegen’ en zijn daarvoor zelfs bereid om in de spelonken van Schiphol dagelijks man tegen man gevechten te voeren.

En zeg nou zelf, het wordt penibel. We wachten hier thuis ook al maanden op de bezorging van dat design oestermes dat uit China moet komen, het moet niet gekker worden!

De bel! Ha gelukkig, de flitsbezorger met een zak Chipitoos, wel een minuut te laat… en kaas in plaats van pinda!?

Ik word langzaamaan gek van dit land, waar niets meer is wat het lijkt, alles verkeerd gaat iedereen wegduikt, fraudeert, keihard liegt, incompetent is of onverschillig. Waar bij verlies van een voetbalwedstrijd de halve stad gesloopt wordt en altijd dezelfden aan het kortste eind trekken.

‘Nee, accepteer ik niet, ga maar terug, ik had gezegd PINDA!’