Oerschreeuw

Aan het begin van mijn les sta ik voor de klas te wachten tot alle boeken op tafel liggen. Mijn aandacht wordt gegrepen door het groepje luidruchtige alpha males. Met een ware tentoonstelling van hun lichamelijke krachten geven ze elkaar een beuk, een duw en een draai om de oren. Wie een klap incasseert, probeert hem krachtiger terug te geven.

Wie pijn voelt, lacht het heel luid weg. Wie onzeker is, loeit het hardst en kijkt dan stiekem of de dames kijken en onder de indruk zijn van zijn oerschreeuw.

De meisjes in de klas zitten rustig toe te kijken, sommigen voorover gebogen, schouders naar binnen, benen over elkaar en strak samengeperst. Op elk mogelijke manier de lichamelijke vertoning van in elkaar kruipen, zo klein mogelijk zijn, niet te veel plek toe-eigenen. Waar de heren hard schreeuwen, moet ik meerdere dames vragen om luider te praten zodat ik het kan horen. Natuurlijk is er geen plek voor het vrouwelijke wanneer de heren zo druk bezig zijn met plek innemen voor de huisvesting hun bokito-ego.

‘Omgaan met mijn mega-aanwezigheid’

Zo ook in de trein. Schouders wijd uit elkaar, benen gespreid en iedereen strak aankijken. Ik ben man, ik ben er en je moet maar leren omgaan met mijn mega-aanwezigheid. Vrouwen worden van kleins af aan aangeleerd om „niet zo te schreeuwen, je bent toch geen jongen’’. En de ADHD-trekjes van mijn zoontje worden door familieleden weggewuifd als „het is een jongen, een druktemaker, zo zijn ze allemaal’’.  Alsof het geslachtsdeel dat tussen zijn benen bungelt enkele vorm van validiteit biedt in waarom hij een zo irritante aandachtstrekker is. En waarom is Jimmy die zo rustig is in mijn les vreemd en raar? Omdat hij de mannelijke belichaming is van rust?

Het is tijd om onze kinderen te leren dat het overschreeuwen niet mannelijk is en het introverte niet alleen vrouwelijk. Je bent geen sterke persoonlijkheid als je over alles en iedereen heen walst en zoveel mogelijk plek in neemt. Fysiek sterker zijn maakt je misschien aantrekkelijk, maar we leven niet meer in het tijdperk waarbij mannelijkheid wordt gemeten aan de hand van hoeveel prooi pap naar ons hol heeft kunnen zeulen. De lekkerste gerechten komen van de mannelijke chef-koks en niet enkel van de huisvrouwen. Laten we de rollen finetunen maar vooral persoonlijk en individueel maken. Wees een mannelijke vrouw, een vrouwelijke man en wat dat dan ook mag betekenen en zijn.