Club van 27

Vorige week heb ik de magische leeftijd van 27 bereikt. Voor mij heeft deze leeftijd altijd een bepaald ‘jus’ gehad, door onze grote boezemvriend Kurt Cobain. Niet dat ik bang ben om hetzelfde te eindigen, integendeel! Maar als je als 13-jarig jongetje fan bent van Nirvana, voelt 27 als heel erg ver weg.

En nu is het dan zover. Ik ben er veel mee bezig, met mijn leeftijd. Om de een of andere reden is het voor mij altijd een ding geweest. Ik gok dat dit te maken heeft met het feit dat ik in groep 7 al de absurde lengte van 1,91 had bereikt, waardoor ik me nooit echt meer een kind heb gevoeld.

Nu word ik omringd met mensen aan alle kanten van het leeftijdsspectrum. De vriendinnen die ik via school heb leren kennen zijn allemaal wat jonger, en de vrienden die ik in mijn dagelijkse gang van zaken heb ontmoet allemaal dezelfde leeftijd, of wat ouder. Ergens is er iets in mij dat dat niet helemaal aan kan. Alsof ik moet schipperen tussen de twee verschillende leeftijdsgroepen, en dat ook altijd heel erg graag wil aankaarten.

Oud, moe, wat te dik

Sowieso merk ik aan mezelf dat ik de laatste tijd veel dingen aan het aankaarten ben. Dat ik oud word, dat ik moe ben, dat ik mezelf wat dik voel. Maar ook dat ik juist heel blij ben, of echt zin heb om kei-veel wijn te kopen en te gaan zuipen. Het is voor mij niet nieuw dat ik zoek naar bevestiging of begrip, maar sinds corona merk ik wel dat ik nog net iets meer zoek naar aandacht. Willen horen dat het okay is.

In het nieuws is het vaak gegaan over de jongeren in coronatijd. En dan tot een jaar of 23. Want die konden niet de tijd van hun leven hebben, etc, etc.

Alleen waar ik tegenaan loop, is dat ik door die periode een heel stuk volwassenwording heb overgeslagen. In de leeftijd 24-28 leer je, volgens mij, vooral vooruit plannen. Plannen maken. Plannen maken over je dag indeling, maar ook over de toekomst. Wil ik trouwen, kinderen, huis kopen, dure vakantie, heel veel groepsseks of juist liever gewoon ff lekker alleen mezelf onderzoeken?

Boek dicht, nieuw boek begonnen

Vorige week, toen ik jarig was, is er een boek dichtgegaan, en een nieuw boek begonnen. Letterlijk, wat de dag na mijn verjaardag heb ik alle ellende van het vorige boek eruit gejankt.

Het nieuwe boek is goed begonnen met een geweldig feest, met allemaal mensen die mij heel erg veel liefde geven. Daar waar de lege pagina’s me vroeger een onrustig gevoel zouden geven, geven ze me nu juist ruimte voor mogelijkheden.

Dus, thanks Kurt voor de inspiratie voor de afgelopen 27 jaar. Dan kan ik nu eindelijk gaan leven.