Zomaar een akkoord

„En wat wilde jij weten over de doem-doem’s in de refreinen?”, vraagt de zangjuf mij. Enigszins bevangen door mijn eigen wijsneuzerigheid, zeg ik: „Nou, in het eerste en derde refrein hoor ik een enkele doem-doem op de Dropbox, terwijl ik in het tweede refrein een dubbele hoor. Ik vroeg me af of dat met opzet was…”

Een maand geleden startte mijn tweede seizoen bij dit koor. Iemand die wist dat ik al jaren de intentie had maar niet in actie kwam, had mij getipt. Tijdens de proefles was ik gelijk verkocht en herinnerde ik mij meteen waarom ik samen zingen zo leuk vind. Het is yoga, pilates en mindfulness in één. Ik onthaast, ontspan en anderhalf uur later stap ik als herboren op mijn fiets.

Oe’s en a’s in alle toonsoorten

Een repetitieavond begint met stemoefeningen, waarbij het gezelschap ongegeneerd de buiken aan elkaar toont en de tongen naar elkaar uitsteekt. Daarna volgen oe’s en a’s in alle toonsoorten en wanneer alles los en warm is gaan we over tot het oefenen van de liederen. Terwijl de juf de verschillende stemmen voorzingt, tekent iedereen driftig de ‘noten’ mee in de hoop dat het helpt om het ritme en de toonhoogte te onthouden. Dat lukt alleen vrijwel nooit. De eerste poging leidt niet zelden tot grote hilariteit en een niet te onderdrukken behoefte om hardop na te bespreken wat goed ging en wat fout.

Gelukkig vindt de juf de juiste mix tussen orde en gezelligheid en klinkt het resultaat even later al een stuk beter. Iedereen krijgt er goede zin van wanneer zij demonstreert hoe Pocahontas lichtvoetig en vrolijk over de wijde loopt om ons te laten met welk gevoel we moeten zingen. En wat ik dan helemaal geweldig vind, is dat de juf de verschillende stemmen inzingt op de Dropbox. Eenmaal thuis oefen ik enthousiast door en dan hoor ik nog wel eens wat.

Geen herkenning

Geen idee of de rest mijn enthousiasme voor het oefenen deelt. Toen ik mijn vraag stelde zag ik in ieder geval geen enkele herkenning. Heel even voelde ik mij wat minder mindful omdat ik net het beste meisje van de klas was dat liet zien hoe goed ze had geluisterd. Doem-doem of doemdoem-doemdoem, wat maakte het ook allemaal uit. De ontspanning keerde echter snel terug toen de juf tot de conclusie kwam dat er bewust anders moest worden gedoemd om een wringend akkoord op te lossen.

Toen de repetitie was afgelopen stapte ik wederom blij op mijn fiets. Toch fijn dat ik elke week wringende akkoorden kan oplossen, nu ik gedoemd of gedoemdoemd ben tot dit koor.