Een …ziekte

In 1982 hoorde ik jou voor het eerst. Een cassettebandje met een liedje over Bobby, Roger en Eileen dat elke vakantie op onze autoradio te horen was. Dat jij achter die plaat zat, daar kwam ik pas twaalf jaar later achter toen ik een Top 40 Hitdossier had.

Vijf noteringen, maar geen hitnotering. Wellicht kwam je achter de schermen beter tot je recht. Dat gold ook voor mij, want ik had het steevast moeilijk met het vinden van die tweede persoon voor een tango of quickstep. Dus ging ik maar stukjes schrijven voor het periodiek van onze dansvereniging.

Koning Flipper

Je maakte een Nederlandse versie van de rockopera Tommy van The Who. Het was geen vertaling, maar een hertaling. Overture en underture werden in jouw idioom opening en dichting. Pinball Wizard werd Koning Flipper. Alleen dat afsluitende See me, feel me, daar twijfelde je nog over. „Vrij zijn, blij zijn”, heette het nog in een interview. Het werd uiteindelijk iets anders.

Ondertussen heb ik ook met de donkere kant van het menselijke bestaan kennisgemaakt. Dat ene zelfstandige naamwoord, dat ikzelf in mijn kinderjaren als voorvoegsel gebruikte voor alles waar ik een …hekel aan had. Of ik dat woord niet meer wilde gebruiken. Toen ik voor het eerst een naaste aan die …ziekte verloor, zocht ik, zonder boze opzet, mijn toevlucht tot jouw achternaam. Die klonk minder agressief dan dat andere woord, dat in sommige talen ook het vierde teken van de dierenriem is.

Rot ‘n Roll

In de jaren die volgden, heb je mij met je taalvondsten verblijd, maar ik heb ook afscheid moeten nemen van mijn moeder. Alweer die …ziekte. Het heeft ertoe geleid dat ik een boek ben gaan schrijven. Een soort van muzikale schelmenroman. Justin, Kees en Inge Valvan, zo heette het ooit. Het werd uiteindelijk iets anders. Een muzikale zoektocht naar vrij zijn en blij zijn.

Natuurlijk was deze gebeurtenis onvermijdelijk. Maar toch, het voelt anders. Meer dan ooit zal het nog een zware klus worden om niet in de verleiding te komen jouw achternaam te misbruiken voor alles wat ik vreselijk vind. Omdat ik afgelopen december alweer mijn vijfde familielid en vandaag 22 april dus ook jou aan die …ziekte verloren heb. Ik zoek nu een hertaling van dat ene woord. Misschien moet ik die muziek, die van grote invloed is op de hoofdpersoon in mijn boek, maar rot ’n roll noemen. Als eerbetoon aan jou. Maar als ik dat zo hardop zeg, bekruipt mij toch weer dat …gevoel.

Rust in vrede, Jan.