Zusje

Je wenste mij een gelukkig nieuwjaar, iets wat voor velen heel normaal is. Maar wij zijn niet zo’n familie. Ik ken jou nog niet en je bent 27. Ik ben al 34 en afgelopen week zagen we elkaar eigenlijk echt voor het eerst.

De keren daarvoor waren we allebei te jong. Te jong om onder die grote schaduwen die over ons heen hingen tevoorschijn te kunnen komen. Je bent zo onwijs dapper geweest om die eerste stap te zetten. Wat voor ‘grote’ broer ben ik nou?

Mijn jeugd was allesbehalve onbezorgd, mijn ouders waren toen ik 3 was in een hevige vechtscheiding beland. Het was vaak eenzaam, ik voelde dat althans zo. Vaak onbegrepen, zo verschillend van mijn moeder en broer. Altijd het buitenbeentje. Toen ik ouder werd het misschien wel een bewuste rol die ik wou bemachtigen. Altijd moeilijk gevonden om de connectie aan te gaan, nog moeilijker om over koetjes en kalfjes te praten. Alleen zijn vond ik heerlijk. Pas halverwege mijn tienerjaren vond ik vrienden, een groep die door de jaren heen steeds hechter is geworden. Nu, bijna 20 jaar later, voelde dat als familie.

Dank zusje, dat je aanklopte

Na twee ‘goede’ depressies, waar ik in beide gevallen hulp heb gezocht, kwam één ding altijd terug, familie. Ik had het afgesloten en een duidelijke scheidingslijn gecreëerd. Ik had door al die jaren de deur dicht gedaan. Niemand van die grote familie kwam door die deur naar binnen, voor mijn gevoel heeft niemand daar überhaupt ooit voor gestaan. Tot jij dat bericht stuurde, jij zocht toenadering, en ik was altijd al benieuwd naar mijn kleine zusje. We spraken na drie maanden af en de middag vloog voorbij. Na eerst even voorzichtig aftasten, was alles er, herkenning, respect, interesse, oprechtheid. Ik had mijzelf ook voorgenomen om niet die hoge muren op te gooien, als we elkaar na zoveel jaar leren kennen. Kan dat ook niet, jij bent familie, familie die ik niet dacht te hebben. Dankjewel dat je op die deur kwam kloppen en dat ik de deur nog open kon doen. Ik hoop dat dit een begin is, dat ik een rol zou mogen spelen in jouw leven en jij in die van mij en mijn dochter.