Waarom bestaat het woord racisme?

Racisme, het feit dat het woord bestaat zegt eigenlijk al genoeg. Iemand oordelen op zijn huidskleur of afkomst. Het maakt mij boos. Hoe hebben we het zo ver laten komen dat we daar een woord voor hebben bedacht? Hoe hebben we dat laten gebeuren? Dat vraag ik mij al een lange tijd af.

Ik snap het gewoon niet, wat zegt iemands uiterlijk of afkomst over een persoon? Het begint al op de basisschool, die kinderen zijn zo jong en weten nog niet eens wat discrimineren betekent. Toch doen ze het. Het donkere jongetje uit hun klas ‘zwarte piet’ noemen. Kinderen op die leeftijd denken al na over dat iemand met een andere huidskleur dan dat ze gewend zijn zogenaamd ‘anders’ is. Dat is toch te erg voor woorden?

Allemaal een beetje racistisch

Eigenlijk zijn we stuk voor stuk allemaal een beetje racistisch. Ook zonder dat we het door hebben. En hoe graag ik het ook niet zou willen toegeven, zelfs ik ben af en toe racistisch. Als ik nachts alleen over straat loop en ik zie een grote buitenlandse man lopen, ben ik al sneller op mijn hoede dan als ik een kleine blanke man zie lopen. En daar schaam ik mij voor. Niet alleen voor mezelf, maar het feit dat wij dit als samenleving hebben veroorzaakt. Ik schaam me voor de hele samenleving die dit beeld heeft geschetst waar zelfs iemand die zo erg tegen racisme is door wordt beïnvloed. Want wat heeft de huidskleur van iemand te maken met of iemand gevaarlijk of eng is?! Ik zou het je niet kunnen vertellen.

Verdrietig om racisme

Ik kan het me niet voorstellen. Bang moeten zijn over wat mensen van je denken door je huidskleur of doordat je ouders ergens anders vandaan komen. Het slaat nergens op. En ik word er ook verdrietig door. Het zou juist iets moois moeten zijn, dat iedereen anders is. Het was enorm saai geweest als iedereen er hetzelfde uitzag. Al waren er blauwe of roze mensen geweest in de wereld, het zou iets moois moeten zijn.

Ik hoop zo erg dat er nog genoeg mensen met een donkere huidskleur of een andere afkomst zijn, die trots zijn op hoe ze er uit zien. Want dat is hoe het zou moeten zijn. Hoe je ook geboren wordt, dat is hoe jij op je allermooist bent en niemand maar dan ook niemand zal daar iets aan mogen veranderen of je er onzeker over laten voelen. Aan alle mensen die zich ooit gediscrimineerd hebben gevoeld, het spijt me het spijt me enorm dat onze samenleving dit jou aan doet en zich er niet eens voor schaamt.