Alles

Ik heb alles, maar ik voel me leeg.

Ik heb alles wat ik ooit dromen kon, maar ik voel me verdwaald.

Ik heb alles wat de meesten willen, maar ik blijf onrustig vanbinnen. Ik heb alles volgens het ‘protocol’, maar toch krijg ik die leegte niet vol. Ik heb gesprekken hier en daar, maar krijg het nooit écht voor elkaar. Het is heel even, die zin in leven. Dan plots is het weer weg, en kan ik weer in overleg. Overleg met mijzelf en professionals om mij heen. Ik ben weer alleen. Alleen met de leegte en toch genoeg zielen die naast mij staan. Of achter me, maar in ieder geval zijn zij er, bij mij. De angst kruipt erbij. De angst om wat ze van mij vinden. Dat ze mij met hun blikken verslinden.Het gevoel van langer leven dan gedacht, is een hele opgave. Wanneer moet ik beginnen met mijn eigen graf graven?

Ik heb alles, maar toch weinig.

Ik heb alles, maar ook pijn. Pijn die altijd bij mij staat. Als een donkere deken over mijn leven. Het gevoel van, de lucht is altijd grijs. Voor mijn idee betaal ik de grootste prijs. De zin in het leven. Kon iemand die maar aan mij geven.