Agendabeheer

Tegenwoordig zijn we zo bang om iets te vergeten dat er overal een agenda voor is. Zo heb je de werkagenda, de gezinsagenda en de vuilophaalagenda (1 x per 3 maanden, dus zeker niet vergeten). Als je schoolgaande kinderen hebt, dan heeft de school ook weer een eigen agenda (‘Moesten ze vandaag verkleed komen? Eh, ze dragen wit ondergoed, als ik ze nou ter plekke helemaal blauw verf, kunnen ze dan als Smurf door?’). En dan mag je nog hopen dat ze niet bij een sportvereniging gaan, want die hebben óók weer een agenda (‘Had ik vandaag bardienst? Als ik nou vanavond kom strippen op de bar, telt dat ook? Hallo?’).

Helemaal erg wordt het als je ook nog eens alle door sociale media opgelegde agenda’s moet gaan bijhouden. Ik vergeet vaak op Facebook te kijken wie ik die dag moet feliciteren met zijn verjaardag (heb altijd medelijden met mensen die 1500+ vrienden hebben op Facebook). En ook de werkjubilea van LinkedIn gaan vaak langs mij heen (‘Feliciteer Belinda met haar 12,5 jaar als frituurkok bij snackbar De Verloren Toekomst’).

Dat was vroeger anders. Dan zag je wie er die maand jarig was op de kalender op de WC, je werkafspraken voor die dag zag je als je ’s ochtends binnenkwam en afspraken bij de dokter of tandarts wist je moeder.

Toen durfden mensen ook nog weleens echt iets te vergeten. Zo zijn mijn ouders mij als kind ooit vergeten in het Spookslot van de Efteling (dat gaat trouwens verdwijnen, waarschijnlijk omdat de jongeren van nu banger worden van een blik op hun studieschuld dan van een rubberen spookpop). Zelf ben ik eens twee keer achter elkaar een kappersafspraak vergeten (je krijgt nu even 30 seconden om grappen te maken over mijn poedelkapsel). En een collega heeft eens aangifte gedaan van haar gestolen auto terwijl die bij de supermarkt stond en ze terug was komen lopen (vindt de politie niet erg, goed voor hun target van opgeloste zaken).

Weet je wat, ik ga het weer net als vroeger doen. Mijn leidinggevende mag mij voortaan bij binnenkomst vertellen wat ik die dag moet gaan doen (of mij een secretaresse geven die dat voor hem doet), de kliko’s laat ik vanaf nu 365 dagen per jaar langs de weg staan en wie een verjaardagsfelicitatie op Facebook wil, moet even langs mijn huis om zijn naam op de kalender op de WC te schrijven.