Zomaar een loket

„Mama, kijk eens wat voor een stomme opdracht wij moesten maken!”, roept Anouk, terwijl ze een foto op haar mobiel onder mijn neus schuift. In eerste instantie zie ik alleen een gele kringel om het woord afwassen staan.

„Uit onderzoek is gebleken dat vrouwen veel meer kletsen dan mannen”, lees ik de opdracht hardop voor. Ik vervolg met de vier alternatieven waaruit ik moet kiezen: ruzie maken, praten, babbelen en jawel: afwassen.

„Schandalig”, roep ik verbijsterd, al ben ik ook trots dat Anouk het een stomme opdracht vond. Ik reageer heftig, ben flabbergasted en met meer dan stomheid geslagen. Hoe kan het dat zo’n opdracht anno 2022 op school bij mijn dochter terecht komt?! Wie verzint dit en is afwassen dan het antwoord dat een kind aan het twijfelen moet brengen omdat het intuïtief het juiste lijkt? Het moet haast wel, want waarom staat er anders niet een woord zoals klappen of tanden poetsen?!

Dan breekt de rel bij The Voice uit

Ik vraag Anouk om een schermprint en plaats die gelijk op Facebook. Als vergelijkbaar verontwaardigde reacties binnen vijf minuten uitblijven, verwijder ik hem weer. Ik besluit dat mijn reactie ietwat overtrokken is en dat zo’n opdracht toch vrij onschuldig is. Ik vertel het wel aan iedereen die ik tegenkom.

Een weekend later heeft Anouk twee klasgenoten te logeren. Bij het ontbijt vraag ik de dames of zij de opdracht ook zo stom vonden. „Ja!”, roepen ze in koor: „En alle jongens gingen natuurlijk expres het woord afwassen omcirkelen, omdat ze vinden dat zij het superieure geslacht zijn.” Die middag barst de rel rondom het machtsmisbruik bij de The Voice uit.

Later die week realiseer ik me dat deze drie meiden nu ook aan de takshowtafels kunnen aanschuiven, want wat ze aan het ontbijt schetsten is exemplarisch voor de hele problematiek.

Kans op seksistische reacties

Misschien was mijn reactie toch niet overtrokken. Ik realiseerde mij bovendien dat hij gedeeltelijk voortkomt uit het feit dat ook ik ooit in een situatie ben beland met een man, waarover ik geen controle had. Hij had na een gala met opzet/onaangekondigd de laatste bus gemist en zo eindigden we samen op een hotelkamer. Er is helemaal niets gebeurd en toch reageert mijn lijf nog steeds op het ongemak en de vernedering die ik opnieuw voel wanneer ik er aan terugdenk. Dus, hoe onschuldig ook, deze suggestieve opdracht geeft 13-jarige jongens in de klas de kans om een seksistische reactie te geven en dat is al erg genoeg.

Uiteindelijk doet een vriendin de suggestie om de uitgever te contacten. „Dan wordt het er dezelfde dag nog afgehaald”, verzekert ze mij. Ik ga mijn mond maar eens opentrekken en op zoek naar het loket dat de uitgever hiervoor heeft ingericht.