([W + (D – d)] x TQ)/(M x Na) + 1 gratis

Het is begonnen vlak voor kerst 2021. Mijn salaris was net binnen zodat ik op de valreep boodschappen kon halen voor een kerstontbijt. Daarvoor had ik nog een paar dagen te gaan na het einde van het salaris.

De meeste supermarkten waren uitverkocht wat betreft kerstvoedsel. Dus was ik genoodzaakt om de onontbeerlijke kerststol te halen bij de echte warme bakker. Dat was wel even schrikken. 25 euro voor een kerststol die daar al zeker een hele week in het schap heeft gelegen.

Het is dat ik min of meer gedwongen ook naar het programma Steenrijk, straatarm kijk. Dan weet je dat je hier praat over een weekbesteding van een straatarm gezin dat je dan zou besteden aan een miniem deel van een kerstontbijt. En stel je eens voor dat ik in het guldentijdperk aan zou komen met een kerststol van 55 gulden. Mijn vrouw zou me direct voor gek verklaren, een scheiding lag dan zeker in het verschiet.

Geen haar beter

Maar goed, die kerststol lag al enige tijd in het schap. Dat deze na een week nog eetbaar zou zijn betekent dat het brood verrijkt zou moeten zijn met allerlei door de overheid toegestane doch vage E-nummers. Dus eigenlijk geen haar beter dan een fabrieksstol van 2 euro uit de supermarkt. Ik heb ‘m dus laten liggen. Het kerstontbijt bestond hoofdzakelijk uit heerlijke warme broodjes uit de oven en croissantjes uit blik. Ook lekker.

Mede door deze actie, het vuurwerkverbod en alle supermarktaanbiedingen van 1 + 1 gratis, heb ik voor het eerst sinds jaren nog wat salaris over aan het einde van deze maand in plaats van dagen. Het is geen vetpot, het kan altijd beter.

En onlangs was het, zo wordt gezegd, de meest depressieve dag van het jaar: Blue Monday. In de ochtend ben ik maar snel ingelogd op mijn werkomgeving om zo snel mogelijk een blik te werpen op de salarisstrook voor deze maand. Een blik op de cijfers stemde mij enigszins gelukkig. Het valt in ieder geval enorm mee en volgens mijn vrouw kunnen de vakantieplannen al worden gemaakt.

Streep door de rekening

Daarna is het dinsdag, The Day After. Ik sta lekker vroeg op, dan heb ik voldoende tijd voor een lekkere bak koffie en een goede ochtendwandeling. Thuisgekomen zet ik eerst het ochtendnieuws aan zodat ik op de hoogte ben van alle ellende die ik de afgelopen nacht heb gemist. Het eerste wat ik hoor, is dat het Nibud al heeft berekend dat iedereen er dit jaar op achteruit zal gaan. Dat is meteen al een streep door de rekening. Zal ik mijn vrouw dan maar vertellen dat we de vakantie beter een jaar kunnen uitstellen?

Gelukkig is er nu nog een beetje ruimte over om een gokje te wagen. Omdat ze elk moment kunnen aanbellen als je meedoet, heb ik mij daarom een week geleden al laten verleiden tot het kopen van loten van een bepaalde loterij. Hoop doet leven, nietwaar?

Ondertussen is al meerdere keren aangebeld, maar helaas niet door die vrolijke man van de tv. Dat is best wel een domper. Binnenkort zullen waarschijnlijk ook die mooie aanbiedingen van de supermarkten wel voorbij zijn.