De strijd van de 21e eeuw wordt (helaas) gevoerd op Twitter

Het was een vrijdagavond, in de woonkamer stond traditiegetrouw het achtuurjournaal aan. Voor mijn gevoel niet anders dan normaal, tot het vaccinatie-nieuws werd besproken: de hele familie was in rep en roer.

Oma kwam al snel met de uitspraak „het is allemaal de schuld van de polarisatie!’’. Voordat ik het wist was ik compleet verzeild in een discussie over wie nou verantwoordelijk was voor de tweesplitsing in de maatschappij, terwijl de patat op tafel steeds kouder werd.

Politiek of de media?

Twitter en Facebook werden al snel als grote boosdoeners aangesteld. Daar zit natuurlijk ook wel een kern van waarheid in: algoritmes die gebruik maken van extreme opinie omdat juist daardoor veel interactie op desbetreffende sites ontstaat. Toch vind ik dat wij daar geen genoegen mee mogen nemen, de politiek moet er ook aan geloven. Door wanstaltig beleid in coronatijden, maar ook daarbuiten, geeft de overheid juist terrein aan extremistische partijen. Want wat niet vergeten moet worden is dat een radicale organisatie pas aantrekkelijk wordt als het beleid om radicale verandering vraagt.

Hoe verder?

Na de Toeslagenaffaire, laks coronabeleid en lekken bij de formatie, snapt elke politiek leek ook dat er niet veel vertrouwen over is voor het oude kabinet in het nieuwe jasje. Het gaat ons alleen niet helpen om elkaar de grond in te posten over elke motie die door de plenaire zaal galmt. Wat nou als je dezelfde moeite stopt in een politieke jongerenorganisatie of in de lokale politiek? Er is in het nieuwe regeerakkoord flink met geld gesmeten maar de invulling ontbreekt, vooral bij klimaat en duurzaamheid. Er gaat specifiek op deze gebieden, maar ook bij tal van andere zaken, veel geld vrij komen op lokaal niveau. Geld waarover jij bij de uitgaven ervan kan meebeslissen. De politici in Den Haag gaan misschien niet je tweet zien of je manifest-mail lezen, maar de gemeenteraad is een belletje weg. Daarnaast ontbreekt er ook een jong perspectief, veel van de mensen daar zijn boven de 50. Volgens mij heeft de nieuwe generatie niet eindeloos gestaakt om het vervolgens over te laten aan een paar doorgewinterde veteranen die zich allang niet meer kunnen verplaatsen in de problemen van de woningmarkt en het klimaat.

Put your money where your mouth is.

De schuld ligt dus niet bij de digitalisering en de social media. Wat we moeten onthouden is dat dit soort extreme reacties bijna altijd voortkomen uit slecht of niet transparant beleid. Als je het probleem niet bij de wortels aanpakt groeit het door.