De soldaten van the Voice of Holland…

In mijn ogen zijn de slachtoffers van The Voice of Holland veranderd in soldaten. Zij aan zij marcheren ze en willen een levensgroot monster bestrijden. Een monster dat al heel lang bestaat. Een monster dat nu bespreekbaar is gemaakt en wellicht in de spotlights staat.

Moedig dat ze zijn opgestaan en de schaamte hebben overwonnen. Ze zijn niet schuldig, laat dat voorop staan. Ze wilden hun talenten laten bloeien en deden mee aan een programma waar een stel bekende Nederlanders de handen niet kon thuislaten. Een programma waar er mensen waren die hun macht misbruikten.

John de Mol zegt hierover: „Slachtoffers mogen naar de juiste loketten.” Alsof hij het over een nummertje heeft. Stel je voor dat dit jouw dochter of zusje overkomt? Of je buurmeisje? Zou je dan niet opstaan en zeggen: „Nee dit kan en mag niet?” Hierin moeten we een strenger beleid voeren! Behandel andermans dochter als van jezelf. Blijf ervan af!

Duidelijk beleid ontbrak

Organisaties, instellingen en bedrijven moeten meer investeren in preventie, voorlichting en bij incidenten adequate afhandeling! Het is niet te geloven dat er zoveel is gebeurd en al deze daders jarenlang hun gang konden gaan, het ontbrak er duidelijk aan een duidelijk beleid. Het management van The Voice of Holland is hierin duidelijk gefaald. Terecht dat ze ermee stoppen.

Nee, dit ligt niet aan de vrouwen, want ze zijn opgestaan Ze hebben die levensgrote ijsberg zelf in beweging gekregen. Ja, ze zijn het toch die hebben gezegd: ‘Nee! Dit kan en mag niet.’ Zelfs zoveel jaren na dato zijn ze opgestaan en keken het monster in de ogen.

Hulde aan deze vrouwen. Je bent vrouw en geen object. Sta maar op en vertel maar. Het is nooit te laat om op te staan. Hopelijk kunnen alle betrokken dan zien dat het anders moet. Deze last hadden deze vrouwen niet zo lang alleen moeten dragen. Nederland snakt naar een nieuw harder beleid! Het is tijd.