Zomaar een stemmetje

Afgelopen week heb ik voor het eerst een toets online gemaakt.  Het examen stond voor maandag 9.10 uur gepland en in de instructiemail stond dat je een uur van tevoren geacht werd alles te controleren. Omdat ik toch gezonde spanning kende, begon ik de voorbereidingen de avond ervoor.

Nadat ik alle stappen uit de mail had gevolgd, werden alle checkboxen groen en bleef er alleen het rode blokje voor Exam over. Dat leek me logisch.

De volgende ochtend bleef het blokje voor Exam rood en dus nam ik contact op met de helpdesk en dat zou niet de laatste keer zijn. „Hi again”, zo werd ik op een gegeven moment hartelijk begroet. Eerst moest ik alles de- en installeren. Daarna moest ik via de chat mijn gegevens opnieuw activeren. En tot slot startte de benodigde software niet, omdat er onderwater ‘iets’ bleef draaien wat niet de bedoeling was. Onderhand was het al ruim 9.10 uur geweest en googelde ik op onderwater-apps om de bijbehorende applicatie te kunnen beëindigen.

Zacht stemmetje

Nadat ik voor de zoveelste keer de microfoon, de camera, de batterij en de wifi had gecontroleerd en ik eindelijk wilde beginnen, meldde zich een heel zacht, stemmetje met Slavisch accent. Of ik de kamer kon laten zien. En of ik dan mijn gezicht een beetje voor de camera weg kon halen zodat ze de kamer kon zien in plaats van een close-up van mij. De kamer van links, de kamer van rechts, waarbij links en rechts in window en door veranderde, omdat ik blijkbaar niet begreep wat links was voor haar en wat rechts. Tot slot draaide ik de laptop richting het bureau. Daar stond nog een groot beeldscherm en dat mocht niet.  Gelukkig waren de draden lang genoeg om het scherm ‘gewoon’ op de grond te zetten en hoefde ik niets te ontkoppelen. Het kamerritueel moest wel opnieuw. Ik was tenslotte even uit beeld geweest.

Hardop voorlezen

En toen ik eindelijk met de toets kon starten, probeerde ik mijn focus terug te krijgen door na een diepe zucht een vraag hardop voor te lezen. Ik realiseerde mij gelijk dat hardop lezen ook niet mocht. Ja hoor, geblokkeerd. Het zachte stemmetje meldde zich weer en zo gingen we weer van window naar door naar desk.

Gelukkig meldde het stemmetje zich pas weer met de woorden: ‘Congratulations, you passed the ITIL4 Foundation exam‘. Ik was geslaagd! Veel mensen zullen niet weten wat het inhoudt en ik weet het eerlijk gezegd ook niet meer. Het hele traject was al een beproeving, een moetje voor de baas. Ik was achteraf wel extra blij dat  ik alle toetsen van die ochtend zo goed had doorstaan.