Mam, pap, ik ben de nummer twee

Als jong meisje had ik heel lichtbruin haar, dat zomers nog lichter kleurde. Wanneer mijn moeder er henna in deed, werd het kastanjebruin met een rode gloed. Ik vond het vreselijk, maar mijn moeder vond het prachtig. Ik leek wel een rooie.

Nu zoveel jaren kleur ik echt rood. Kon ik het haar maar vertellen, met haar delen. Of zou ze er iets van meekrijgen? Dat ik een nieuwe kans heb gepakt, die gepaard ging met angst en kriebels in mijn buik. Kriebels die nu omgeslagen zijn in strijdvaardigheid en kracht.

Moeder een kompas

Op momenten dat je je op een kruispunt bevindt in je leven, dan is een moeder een kompas. Ik hoor haar stem nog. En zolang ik haar hoor in mijn gedachten en ze voortleeft in mijn herinnering, leeft ze.

Mam, pap, ik ben de nummer twee…

Ik ben gisteren definitief gekozen tot de nummer twee op de kieslijst voor de gemeenteraadsverkiezingen van de PvdA in Amersfoort. Ik hoop dat jullie trots op me zouden zijn.

Alles wat ik doe is vanwege jullie opofferingen en omdat jullie ook altijd de zwakkeren de hand wilden reiken. Ik zal in jullie voetsporen treden en jullie blijven gedenken en jullie in ere houden, zodat jullie in mij blijven voortleven.

❤🌹