Kerstlockdown

Terwijl ik nog snel naar het winkelcentrum rijd om wat inkopen te doen, hoor ik op de radio dat er vanavond weer een persco is. O shit, het zal toch niet, vier dagen geleden werd de avondlockdown toch verlengd?

What the hek is dit nu weer dan? Daar gaan we weer, alles op slot! In een milliseconde denk ik aan wat ik komende week had gepland. Shit, alles weer annuleren, verzetten en verplaatsen. Weer over naar plan B. Ja het was te verwachten, maar waarom niet vier dagen geleden dan? Waarom eerst hoop geven voor de feestdagen en na vier dagen weer iedereen tot de orde roepen? Er heeft echt iemand liggen slapen binnen de beslissers. Of was er iemand binnen het OMT ineens van vakantie terug om in een glazen bol ‘vooruit te kijken naar de toekomst’ met nieuwe modellen en nieuwe scenario’s? Met als gevolg binnen een week van een donkere naar zwarte lockdown te gaan. Goed gedaan hoor!

Zonder dubbele kater

Hadden al die slimme koppen dit niet vier dagen geleden kunnen berekenen en adviseren? Ja, dat had ook pijn en zeer gedaan, maar was het wel duidelijk geweest en zonder deze dubbele kater.

Ik ben boos, echt zo klaar met corona, de covid, het virus, de lockdown, de maatregelen, anti-vaccers, pro-vaccers, wel of niet vaccineren, veel te laat boosteren, al die ego’s van het OMT die zich een expert noemen van whatever om te verschijnen bij alle praatprogramma’s.  Klaar met de makke trage regering die blijkbaar een toverstaf heeft gevonden en poef, binnen een maand iedereen zal gaan boosteren. Ik lach nu, maar als het mijn beurt is zal ik ook weer braaf mijn mouw opstropen, zonder te weten of deze cocktail bestand is tegen de nieuwe ‘omen’-variant.

Aanpassen en veranderen

Ik kan niet bevatten dat men dit niet eerder heeft kunnen bedenken, uitzoeken, managen, opstarten, voor het land weer op slot moest. Ja, ik ben even extra egoïstisch. Het is een feestmaand voor iedereen en voor mij de maand van verjaardagen en familie. Dit jaar extra bijzonder met een mijlpaal. Alles weer aanpassen en veranderen, wikken en wegen en bedenken hoe het moet. Met de opties een illegaal feestje of toch maar de brave virtuele versie om te proosten met familie en vrienden voor een schermpje. Als een stel virtuele zombies, online sociaal doen, zodat we elkaars gezicht straks nog herkennen als we ooit weer zonder mondkapje en in 3D onze naasten zien. Hoe moet het met onze lieve 70- en 80-plussers, de ouderlingen, alle eenzame opa’s en oma’s die naar een andere window staren in afwachting van een beetje menselijk contact. Als je afstand moet houden, maar wel voor ze wil zorgen en naar ‘elkaar wil omzien’ om ze de nodige liefde en genegenheid te geven, voldoet digitaal aan ze denken simpelweg niet. Hoe moet het met al die kinderen die thuis niet de veilige haven hebben en geen kant op kunnen? Wat laat de glazen bol daarover zien?

Alweer twee jaar testen, mondkapjes, virusje pesten, vaccineren en ellende. Alle maatregelen, alle vaccinaties, alle protesten, alle persconferenties hebben ons nog steeds niet verder gebracht. Behalve een hoop eenzaamheid, stress en het steeds aan- en uitzetten van onze levens.

Niet meer te bevatten

Alle verjaardagen, alle kinderfeestjes, alle bedrijfsuitjes, alle vakanties, alle examenvieringen, alle schoolfeesten, alle jubilea, alle bruiloften, alle begrafenissen, alle blijdschappen, al het verdriet en alle tranen al een keer moeten missen, aanpassen of omgooien. Steeds weer denken dat het wel goed zal komen… ooit. Maar de stappen die de bestuurders nemen niet meer kunnen snappen. Niet meer bevatten waar het heen gaat. Moeten we maar alles loslaten, zien waar het heen gaat, zien waar het schip strandt? Ik weet het niet. 2G, 3G, 4, 5? Geen G? Komt er tweedeling in de samenleving, is de oplossing dat we elkaar uitsluiten en ontwijken? Moeten we weer in aparte compartimenten gaan zitten. Mogen we niet meer in de zelfde zaal naar een film kijken? Mogen onze kinderen nog samen in een klas les krijgen? Is dat de oplossing om weer te kunnen leven, de tweedeling?

Het vaccineren zou onze redding worden, maar inmiddels lijkt het virus slimmer te zijn dan wat dan ook en lopen we steeds achter de feiten aan. Hoe het nu verder moet, weet ik niet. We zijn weer terug bij af, 85 procent gevaccineerd en de omen wint het toch weer. Wiens schuld is het nu dat we weer in deze shit zitten? Onze oh zo trage polder-regering of die club van ‘ik laat mij niet prikken, fuck de samenleving, fuck al die kleine ondernemers die proberen te overleven en fuck de gezondheid’.

Klaar met alles

Ik ben er helemaal klaar mee! Klaar om te doen wat nodig is, klaar met het volgen van de regels. Klaar met de lockdown. Dit is mijn frustratie die spreekt, mijn onmacht en het gemis van wat ooit zo normaal was.

Zelf heb ik inmiddels genoeg G met een dosis gezond verstand opgebouwd, maar ben ik bereid om nog meer G te aanvaarden? Hoeveel G kan een mens eigenlijk aan om te overleven? Ik wil niet alleen overleven, ik wil leven. Lief kabinet, vertel mij wat ik nog meer moet doen om weer te mogen leven? Lieve Mark en Hugo, durf te beslissen. Ga voor de horde uit om te leiden en niet alleen te laten lijden. Blijf niet rond rennen zonder te weten welke richting je op moet. Beslis als er beslist moet worden, zeg als er gezegd moet worden. Regeer als er geregeerd moet worden en neem het volk onder je vleugels. Zorg voor iedereen die verzorgd wil worden. Stop met een podium geven aan alle stoorzenders. Stop met polderen, stop met twijfel-politiek en wees vooral duidelijk. Je kunt never nooit iedereen op die boot krijgen die ergens gaat stranden. Maar als we gaan stranden, laat het dan alsjeblieft een mooi, zonnig, warm strand zijn. Want dat is het licht waar ik naar verlang aan het eind van deze corona-tunnel.