Hij komt nog steeds

Als co-ouder in een half ‘ontklaasde’ familie, gaat het Sinterklaasjournaal al jaren aan mij voorbij.

Werkverschaffing voor witte cabaretiers, die de marginalisering van de Sint als pakjesbaas maskeren achter een dun laagje roet, dat is het wat ik je brom. Die schoorstenen zijn ook niet meer wat zij zijn geweest, maar dat Pieten zo wit konden zijn in een immigratieland als Nederland, dat wist ik niet.

Ironie daargelaten, is het Sinterklaasjournaal nog steeds die traditionele haven voor hen die willen geloven in een verdwijnend Nederland. Dieuwertje Blok geloof je op haar sprankelende ogen; zelfs haar oorbellen zijn tijdloos; ook de verhaallijn met verruilde schimmels blijft gevaarloos oubollig. Gevaarloos oubollig als het Nederland van enkele decennia terug.

Traditie wordt in onze streken niet bevochten, maar onder een kaasstolp gezet, om zijig naar te gluren. Tegelijkertijd is de introductie van de roetveegpiet een zinvolle aanpassing, die de kinderziel nauwelijks geweld aandoet. Leve Holland, waar alles traag door oneindig lang laagland gaat.

O ja, het weer voor vanavond: het wordt warm, vooral in schoorstenen. Gelooft u het nog?