Anna’s boezem

Het was 2008. ’s Avonds 18.30 uur. Op dat moment had ik een hond en het was tijd om te wandelen. Maandagavond 18.30 uur. Bryden, de hond, en ik liepen de hoek om en een aantal meter verder keek ik omhoog en zag Anna.

Als ook het naakte bovenlichaam van Anna. Ze had mooie rondingen. Haar borsten waren groot. Ze stond te douchen, eenmaal klaar liep ze richting raam en stond in vol ornaat haar gezicht in te smeren en borstelde de lange haren. Ik voelde me geen voyeur, maar een overdonderde voorbijganger.

De maandag erop kwamen Bryden en ik weer uit bij het raam van Anna. Het was 18.30 uur. En het zag eruit alsof ze het er niet omdeed. Dit had niets te maken met een erotisch schouwspel, maar was puur en menselijk. Ze stond zich te wassen en zichzelf te verzorgen. Ik vond het natuurlijk en adembenemend. De pronte borsten en het fantastische figuur van Anna.

‘Dit is verschrikkelijk’

Later kwam ik haar tegen. „Jeetje Erwin, ik wil je iets vragen? Heb je mij ooit zien douchen?” Ik schaamde me en bekende dat ik had gezien hoe ze blootgewoon haar tanden poetste en haren borstelden. Ik wilde het niet gênant maken. „Dit is verschrikkelijk”, zei Anna. „Ik wist niet dat mensen me konden zien. Mijn buurvrouw vertelde het. Ik voel me beschaamd, ongemakkelijk en verdrietig.” Ik stelde haar gerust en vertelde dat het onschuldig was en ze een geweldig lijf heeft. „Dat is lief,” zei ze.

Toen de rellen uitbraken, auto’s in brand, kogels en geweld op mijn netvlies stonden, dacht ik aan Anna’s boezem. Want in een tijd dat er gepest wordt op scholen, mensen hongerlijden, huiselijk geweld plaatsvindt, politieke vluchtelingen hun land verlaten, ruwe verkrachtingen of kindermisbruik niet gehoord worden, er echte oorlogen zijn waar mensen de straat niet op kunnen, mensen die door seksuele geaardheid of huidskleur worden gediscrimineerd, verlang ik naar een vredig mooie gedachte. Er zijn mensen die schade berokkenen aan een ander, maar men mag niet aan hun eigendom komen, terwijl ik echt dacht dat het om gelijke rechten ging? Als er dus iemand zich beschaamd, ongemakkelijk en schuldig moet voelen zijn het mensen die zich misdadig maken aan dit soort beestachtige taferelen. Want als ik dat allemaal optel dan is Anna’s boezem het mooiste en meest onschuldige wat ik heb gezien in mijn leven en het enige dat je niet mag vertonen.