Hamsteren in coronatijd

Vroeger vond ik boodschappen doen niet erg. En met vroeger bedoel ik: pre-coronatijd. Waar ik mensen hoorde mopperen en klagen dat ze er zo’n hekel aan hadden, kon ik me verheugen terwijl ik met mijn boodschappenkar langs de goedgevulde rekken liep. Boodschappen doen was een feestje. Een nieuwe voorraad bakproducten, want: zin in cake, appeltaart en kwarktaart, een voorraad groenten om soep te maken, lees: verse courgette- en tomatensoep. Lekkere afbakbroodjes, en dat allemaal ruim op voorraad. Ik verheugde me alweer op de nieuwe week terwijl ik het ene na het andere product met een mooi boogje in de kar mikte.

Nu is boodschappen doen verworden tot een soort militaire operatie: karretje ontsmetten, wachten tot de kust veilig is, c.q. er niemand met een volgeladen wagentje zonder uit te kijken de winkel uitkomt en je daarbij ramt, handen ontsmetten, plastic zakjes bij de groenten zonder vingers nat te maken – want vies en dat mondkapje zit in de weg – uit elkaar te trekken, door te lopen, want daar is de volgende klant al, geen kaasblokjes meer proeven bij de kaasafdeling, niet meer rustig slenteren op een rustgevend muziekje, maar dóór… Ik vraag me af of de winkels een wat sneller muziekje inschakelen, om je sneller door de gangpaden te jagen…Ik voel me dan ook opgejaagd, een beetje angstig ook, want elke persoon die te dichtbij komt kan een potentieel gevaar vormen, en daarnaast vind ik mezelf bijzonder onaantrekkelijk met mijn mondkapje met beslagen brillenglazen daarboven. Ik haat boodschappen doen! Althans, nu het op deze manier moet.

En ik haat het net iets minder dan de bestelservice, wat wel een goede uitkomst is als je echt niet in staat bent de deur uit te gaan, maar zolang ik kan lopen en sjouwen wil ik toch zelf boodschappen doen. Dus… ik moet eraan geloven. Ik weet het uit te stellen tot telkens om de 2 à 3 weken en rijd de deur uit met een volgestouwde kar met producten zodat ik vooruit kan. Wat eet een mens veel, bedenk ik me telkens lichtelijk beschaamd.

En dan weet ik het… ik ben een hamster… een hamster die met bolle wangen onder een mondkapje zoveel mogelijk producten zijn hol in sleept.

Ik kijk uit naar de post-coronatijd. Ik zal dan heel bewust gaan hamsteren, maar alleen zodra dit weer een leuke actie is geworden. Ik zal ervan gaan genieten. Maar voorlopig duurt dat nog even.

Tja… Eerst maar een taartje gaan bakken dan met al die spullen…