Excentriek is het nieuwe normaal

Jaren geleden besloot ik mijn smartphone weg te doen. Ik ging weer telefoonnummers onthouden, rekenen, foto’s maken met een camera, mijn hersens gebruiken. Verschrikkelijk dat mensen niet konden zien in welke bios of restaurant ik was geweest en dat ik in privacy had genoten van een goed gesprek zonder een foto te hebben gepost op Instagram. Het leven werd weer echt. Monden gingen open in mijn omgeving.

Ik sloeg door. Ik gaf in het verkeer richting aan. De mens schrok zich kapot. Wat doet die vent!? Ik doe het niet voor mijn eigen veiligheid hè. Ik doe het voor een ander. Zodra het verkeerslicht op rood gaat, besluit ik te wachten. En ook sta ik niet op een mobiel te kijken. Wat ik daar dan doe? Ik neem pauze van alle hectiek in het leven. Mijn werk, alle dingen die moeten gebeuren.

Een vriendin van me klaagde de gemeente aan. Er was een hek geplaatst in haar buurt. Ze was eroverheen gedonderd en had gekneusde ribben. Ik reageerde en vertelde dat ze daar niet mocht fietsen. Het is een stoep. Ze lachte me uit en was er zeker van dat ze de zaak ging winnen. Je raadt het al. Brief van de gemeente. Mevrouw mocht daar niet fietsen. Dat vind ik humor. Even later schrok ik van haar antwoord: „Maar iedereen doet dat toch?” WTF. Alleen in een polonaise mag je dat denken.

Wat flikt die man nou, zal je denken? We gaan nog verder. Ik heb geen Spotify. Ik koop elpees bij muzikanten zelf, fotoboeken bij kunstenaars en ik koop een kaartje voor de film, want artiesten en acteurs moeten betaald worden en dat gaat niet met een download. En het wordt erger.

Ik vertik het om mijn boodschappen te scannen. Ik zal je een geweldig voorbeeld geven: toen het zelfscannen begon, besloot de AH ter promotie twee kassières te vragen om in de supermarkt te lopen, hun boodschappen te scannen en om mensen te verheerlijken om dit ook te gaan doen. Twee maanden later werden beiden meiden ontslagen, want hun kassa was er niet meer. Dat vind ik humor, mensen.

I’m sorry I don’t have a smartphone, ‘cause I am smart of my own. En bij deze bied ik tevens mijn excuus aan dat ik dingen doe voor een ander en geef dat door aan jouw zelfzuchtige jou. Wat? Heb jij maar één boodschap in jouw mandje? O, dan ga maar voor. Neem ik een rustmomentje. En dat doe ik allemaal zonder protest. Graag gedaan hoor.