Vooruit?

Het was maandag Coming Out Day. Ja, ik weet er geen beter Nederlands  woord voor. Al die afkortingen helpen mij niet bij duidelijkheid.

Die ochtend mijn ideeën en bijdragen voor de Canon over homoseksualiteit aangegeven. De regenboogvlag wappert bij het ministerie. Op de trams en bussen het vlaggetje. En ik eet bij Bakker Bart een gebakje met de regenboog. Michael – even rookpauze – moet er ook om lachen.

Zo begin je geen gesprek

Er hangen vlaggen op de Vijverberg. Ik denk: vraag het aan de klas die voorbij loopt! Mijn lerarenbloed. Zeer gemêleerd gezelschap jongeren met leraar en twee leraressen. Niemand weet waarvoor. Ook van coming out nog nooit gehoord. Oei! Nee, kennelijk kennen zij alleen homo of flikker. Zo begin je geen gesprek, weet ik als leraar. Het is DIEP treurig dat de dag nog ‘gevierd’ moet worden en nog treuriger dat die jongeren die het juist zouden moeten weten, van niets weten en de juf kennelijk ook slecht bekend is met dit soort actuele maatschappelijke begrippen.

Nog treuriger als ik aan mijn leraarschap-drama denk en mijn jeugdroman Dat zie je toch zo! (uitgeverij Leopold) over homoseksualiteit uit 1978. Mijn voorlichting, één keer per jaar. Maar ook de korte biografieën in de Gay Krant. Het andere geluid voor blinde en slechtziende homoseksuelen en lesbische vrouwen. Mijn hoorspelen en korte verhalen.

Vooruit? Een paar stappen achteruit, daar ben ik bang voor.