Ryan

Het is nog niet heel lang geleden dat mijn vriend dreigde: „Nu ga je normaal doen of we gaan helemaal niet naar Krakau, dat meisje kan er ook niets aan doen en als je zo doorgaat met rellen dan loop ik weg en zoek je het maar uit.”

Oftewel mijn eerste Ryan Air-ervaring. Ik was zo dom geweest om op het vliegveld te willen inchecken en dat mag wel van Ryan, alleen kost dat 150 euro per persoon. Behalve als je het binnen een tijdslot doet en ik was welgeteld 1 minuut te laat. Ik herinner nu ook ineens dat er in Milaan met grof geweld wielen van een koffer werden gesloopt omdat Ryan aan afmetingen van kaboutertassen doet. En oooh weee als je 1 centimeter te veel wiel of stang aan je koffer hebt. Dan pakt Ryan je bij je kladden en mag je het vliegtuig niet in. Behalve als je 150 euro betaalt. Nu is degene die deze reis boekte ook een 150 euro Ryan-slachtoffer, dus je zou denken voor haar ook nooit meer Ryan. Niet als naam van haar vriend en zeker niet als vluchtmaatschappij. Kennelijk was haar 150 euro Ryan-leed in de linkerteen geland, want vanmorgen zat ik achter de laptop in Portugal in te checken bij Ryan en werd rondom emotioneel.

Dat inchecken mag van Ryan ook via de app dat is erg aardig van Ryan, maar je moet al je paspoortgegevens invullen en Ryan zegt er niet bij dat dat eindeloos geduld vraagt.

Ryan was opeens bezorgd

Nou Ryan, eerlijk gezegd haakte ik af bij het invullen op de app en heb ik de laptop gepakt. Wat blijkt, Ryan is ineens heel erg geïnteresseerd en zo onwijs bezorgd. Ryan stelt namelijk na het invullen van het boekingsnummer allemaal vragen. Of mijn handbagage in een kaboutertas zit en of ik weet dat als dat niet zo is ik 70 euro moet betalen. Ryan stelt ook voor een meetlint te pakken en alles op te meten en Ryan laat ook zien hoe. Zo heb je lengte, breedte en diepte. Ryan vraagt ook of ik 24 uur voor vertrek al weet of ik dorst ga krijgen of honger. En als dat dan zo is wil Ryan nu alvast 3 euro hebben voor een cola. En Ryan wil weten of ik een croissantje wil aan boord en als ik dat dan niet wil, of mijn dochter het misschien wil. En als één van ons twee dat dan wil, of we er misschien boter bij willen. Of misschien een zakje Haribo voor tussendoor. Ryan vraagt ook of ik zeker weet dat ik een zitplaats wil die Ryan uitkiest, want dat hoeft namelijk niet. Voor 15 euro per persoon mag ik van Ryan ook naast mijn dochter zitten. En als ik 2 centimeter meer beenruimte wil, dan heeft Ryan nog een mooie stoel in de aanbieding voor 28 euro. Weet ik wel zeker dat ik dat allemaal niet wil? Nee? Dan moet ik het zelf maar weten. Nu gaat Ryan voor mij kiezen, met als resultaat ik op rij 6 zit en mijn dochter op rij 25.

Verzekering in plaats van croissantje

Enfin, Ryan blijft bezorgd. Het is bijna aandoenlijk. Of ik namelijk zeker weet dat ik geen reisverzekering van 27 euro in de lucht wil hebben. En als ik dat dan niet wil of mijn dochter het misschien wel graag wil. Ze wilde ook al geen croissantje, dus zo’n verzekering is wellicht noodzakelijk omdat ze misschien omkomt van de honger en Ryan wil geen verhongerde toeristen in Eindhoven uit het vliegtuig takelen. Ryan doet toch zo aan bekommering. Ryan denkt namelijk dat als ik land, ik geheel seniel ben geworden en moet bijkomen in een hotel in Eindhoven en of ik wel zeker weet dat ik dat niet wil. En als ik dat dan niet één nacht wil, misschien dan zes? En als ik dan die zes nachten wil, regelt Ryan dat voor mij. Ryan regelt ook ontbijt met koffie welteverstaan. Ryan brengt me alleen niet naar dat hotel, maar Ryan kan wel een transfer aanbieden en ook nog voor de terugweg. Ryan laat weten waar ik dan moet klikken als ik dat allemaal wil.

Geurtje verrijkt de vliegreis extreem

Eerder was Ryan ook al ongerust of ik wel lekker ruik, want Ryan heeft luchtjes in de aanbieding en of ik dat wel weet . En dat ze maar 20 euro kosten en dat Ralph Lauren er ook bijzit. En dat het helemaal niet geeft dat ik dat van dat luchtje eerder niet opmerkte en Ryan het speciaal voor mij nog eens meldt. Ryan vindt dat 50 milliliter geurende Ralph mijn vliegreis extreem verrijkt. En Ryan geeft me zelfs een tweede kans voor het croissantje, want eerder had ik dat croissantje niet genomen. Maar nu, gelukkig godzijdank, op de boardingcard zit een QR-code. Dan kan ik alsnog dat croissantje bestellen. Ryan geeft ook aan dat het een lekker vers croissantje is. Nu zie ik dat Ryan zelfs een disclaimer heeft (zegt Ryan namelijk). Je kunt je mondkapje verwijderen om aan boord van je maaltijd te genieten. Ik mag dus van Ryan tijdens het verorberen van dat zalige croissantje mijn mondkapje af doen. Ryan vindt het dus goed dat ik het in mijn mond stop, ik hoef het van Ryan dus niet door het mondkapje heen te duwen. Ik begin zo ondertussen verliefd te worden op Ryan. Zoveel aardigheid. Ryan wil me ook graag nog eens terug zien en stelt allemaal leuke bestemmingen voor. En als ik dat dan wil, denkt Ryan graag met me mee en of ik dat wel weet dat Ryan er altijd voor me is en het beste met me voor heeft. Ryan is vast heel lang eenzaam geweest, want ineens mag ik van Ryan voor 9 euro naar Londen en voor 6 euro naar Dublin. Ryan wacht zelfs op me. Ryan heeft natuurlijk onmetelijk lang COVID-klachten gehad en nu Ryan ingeënt is, trappelt hij van ongeduld. Ryan is zo enthousiast en zo innemend ook.

Maar morgen ben ik thuis en vakantieliefdes verlopen meestal pijnlijk. Thuis is de liefde, vrees ik, snel over en krijg ik medelijden met die arme beschadigde Ryan. Ik heb Ryan karig behandeld, alle tips afgeslagen en was boos op Ryan en kortaf. Ik twijfel of ik misschien toch 150 euro ga storten, zodat Ryan voor dat geld een ander kan vinden om al die dingen te doen die ik weigerde.