Passeerbeweging

Dat vraag ik u af. Of het woordje ‘pas’ momenteel te pas en te onpas wordt gebruikt? En zo doordrongen is in het dagelijkse spraakgebruik dat je denk- en handelwijze zelfs leidt tot incoherent gedrag.

Dat zelfs passief agressief gedrag is gemorft tot ronduit agressief? Pas heeft zoveel betekenissen, dat past niet in één column van vierhonderd woordjes. Maar het komt natuurlijk door dat oeverloze gesteggel over de moeder aller passen, de coronapas.

Toegangspas niet van toepassing

Voordat je de horeca betreedt eerst een passeerbeweging langs de uitsmijter, dan pas mag je naar binnen. De hele dag word je geconfronteerd met het pasje. In de media, het theater, stadion, op het terras; zo niet te vermijden dat je ook aan toegangspasjes denkt waar het niet van toepassing is. Als je tussen de paspoppen je nieuwe Hilfiger hebt gevonden, maar voor de zekerheid nog in de spiegel wilt zien en de verkoper je verwijst naar de hoek, want dáár zijn paskamers. Wááát? Paskamer? Eerst een pasje laten zien bij de voordeur en nou ook al in de shop zelf om een hokje in te mogen?

Je verwart de opdracht ‘in looppas’ met ‘inlooppas’ en krijgt al de zenuwen als je de deur uitgaat. Want: niet zonder pas de wereld in.  Als je Theo Thijssen’s boek Kees de Jongen leest en dan het stukje over zijn speciale loopje, de zwembadpas, associeer je Kees de Jongen dan meteen met Hugo? En zijn coronapas? En zijn kompas op het coronadashboard?

Die pas verdedigt ie met passie. Hij ademt pas, leeft voor de pasjes, en laat zijn passie pas met tegenzin en kleine pasjes los. Eerst met gepaste trots wat danspasjes bij Jansen, dan een afgepast select groepje horeca en entertainment en dan, grote passen vooruit, mega-events met als apotheose The Passion op Zandvoort. Maar wel met toegangspasjes. De coronapassies dus. En wie niet voorzien is van een pas die is passé.

Pas-discussie passivist

Zou je als passivist niet liever zien dat de ‘pas’-discussie en verharding verstomt en overgaat in respect en verdraagzaamheid? Dat zou pas mooi zijn. Dat niet iedereen in een pashokje wordt gewurmd en de andere pashokjes bevecht? Een pas kan, zoals een bergpas, ook een verbinding zijn tussen twee gebieden. Dus dat je ergens voor kiest en beseft dat iemand anders iets anders verkiest, maar dat er een soort passer met twee benen in elk vak één been zet en zo verbindt?

Die grote passer zou een overheid kunnen zijn. Maar dat kabinet omvat vier partijen die niet meer bij elkaar passen, dus passen ze het door naar een volgend. Oppassen nou, want voor je het weet blijkt dat weer dezelfde coalitie te worden, dus copy and paste.  Allemaal poespas.