Omgekeerd racisme

„We werden gewaarschuwd dat we het Paard van Troje hadden binnengehaald. We hebben het niet serieus genomen en dat reken ik mijzelf het meeste aan. Het spijt mij.”

Fractievoorzitter Sylvana Simons van BIJ1 bood afgelopen zomer haar excuses aan voor het toxische gedrag van Quincy Gario. Ze vergeet alleen dat toxiciteit ontstaat uit een grotere hoeveelheid dan één stam, zo blijkt uit berichten van afgevaardigde als Fatima Faid.

Gelijkheid is een standpunt waar ik persoonlijk een voorstander van ben, maar de agressie waarmee zij – helaas – anderen racistisch bejegent is ronduit tegenstrijdig voor een politieke partij die streeft naar een eerlijke behandeling voor iedereen. ‘Witte gejank’ werd gebruikt als scheldwoord tegen Ron Meyer, een andere Nederlandse politicus (SP) en vakbondsbestuurder.

Klaar is Kees, maar nee

Meyer moest twee keer kijken voordat hij wist wat er stond. Dat meldt hij ook terecht: „Ik veroordeel mensen nooit op hun kleur. Ik wens jou hetzelfde waardevolle inzicht toe. Succes.” Klaar is kees, zou je zeggen. Maar nee, Ron kreeg het verwijt dat hij een racist was. De ‘witte arbeiders’ van het FNV zouden mensen met een andere etniciteit hebben weggepest. Een dubieuze uitspraak die niet gebaseerd is op feiten of daadwerkelijk onderzoek.

Die ‘aannames’ worden zelfs door mijn Friese nuchterheid als een dreigend gevaar gezien. De sensitiviteit die als de donut is overgewaaid vanuit Amerika, wordt hier gebruikt als retorische knuppel om mee te slaan door lieden die niet echt aantonen dat ze over enige vorm van progressiviteit beschikken. Het is eerder primitief om een ander te behandelen op dezelfde manier zoals boosdoeners dat in de geschiedenis hebben gedaan. Wokeness is een aanmaakblokje voor de hysterie die wellicht zoet en spectaculair lijkt. Alleen is het niet sterk genoeg om grond te krijgen in Nederland. Vooral niet wanneer het een wordt gezegd en het ander wordt gedaan.

Enkel kritiek uitdelen

Simons maakte een goede eerste indruk in de Tweede Kamer door te streven naar een samenleving op basis van gelijkwaardigheid, rechtvaardigheid en solidariteit. Nu laat haar teloorgang een plaatje zien van een leidster die enkel kritiek kan uitdelen en zelden dat op de juiste manier kan incasseren. Als het erop aankomt, dan laat ze haar emotie spreken met woorden als ‘witte mannen’. Een teken van zwakte die laat zien dat ze in dezelfde smakeloze kluif hapt als de honden die naar haar blaffen.

Het was dus veelbelovend. Wellicht zou het onze parlementslid sieren als haar geheugen wat scherper was. Want zij weet als geen ander dat de witte man niet bestaat. BIJ1 ambieerde een aanpak van racistisch geweld. Maar ja, dat is alleen wanneer het hen uitkomt.