Zomaar een neus

Het spreekwoord zegt wel dat een huis terugbrengt wat het verliest, maar daar heeft dit huis geen boodschap aan. Het heeft mijn fijne leesbril kwijtgemaakt.

Op maandag had ik hem nog. Ik eindigde de werkdag met een meeting en heb hem toen nog op camera gezien. Ik droeg hem boven op mijn hoofd in plaats van op mijn neus. De bril kocht ik ruim een jaar geleden bij een opticien en ik was er vanaf het begin heel blij mee. Hij had een hoog leescomfort en stond mij ook nog eens goed. Ik keek liever in de camera met dan zonder deze fijne bril. Omdat ik tegenwoordig altijd en overal wel een bril nodig heb, slingeren er ook wat goedkope versies door het huis, maar dat is echt geen vergelijk.

Op dinsdag was ik vervolgens vrij en ging ik naar Maastricht. De bril nam ik bewust niet mee en dat weet ik heel zeker.

Bril achteloos laten liggen?

Op woensdag merkte ik voor het eerst dat hij niet meer op mijn bureau lag. Op dat moment was ik nog vol vertrouwen. Ik had maandagavond de ladder gepakt en de kerstpullen bovenop de kast opgeruimd. Daarbij had ik wat dozen van de éne naar de andere kamer verhuisd. De bril had ik vanaf mijn hoofd onderweg vast ergens achteloos laten liggen. In elke pauze zocht ik nog vol goede moed in één van de kamers waar ik was geweest.

Einde ochtend had ik mijn zoekgebied uitgebreid naar andere kamers in het huis en werd ik langzaam ongerust. Ik schakelde een hulplijn in, maar ook zijn zoektocht leverde niets op en dat was al geen goed teken. Einde dag had ik in elke kamer op de grond gelegen en op de ladder gestaan. Einde avond had ik ook in de vuilnisbakken gekeken en was ik kapot. Ik kon wel huilen, zo ellendig voelde ik me. Wanhopig probeerde ik meer details in de film te krijgen die zich steeds weer opnieuw in mijn hoofd afspeelde, maar helaas kwam er op een gegeven moment geen bril meer in voor.

Ten einde raad…

Op zaterdag volgde de laatste poging. Ik pakte de doos met kerstspullen, maar was ook wel opgelucht toen ik hem ook niet tussen de kerstballen aantrof. Op een gegeven moment was ik zo ten einde raad dat ik als een soort helderziende mijn brein zogenaamd volledig op die bril liet focussen. Wanhopig wachtte ik op een ingeving of een teken van deze of gene. Helaas, het raadsel blijft onopgelost.

Dus huis, het wordt tijd dat jij de bril op de neus krijgt en hem dan snel weer aan mij teruggeeft.