Een weekend heikneuteren met Remkes

„Mooi hè, meneer. De hei aan de linkerkant en rechts het groen.”
„Nou, voor mij is dat net andersom, ik kom van de andere kant.”

„Fietst u hier vaker, u komt mij bekend voor…”
„Ik houd van groen. Zo tegen de herfst kom ik hier eikeltjes zoeken. Verder heb ik toch niet veel meer te doen.”
„Ach, meneer Klaver, nu zie ik pas dat u het bent. Hebben ze u niet uitgenodigd?”
„Nee.”
„Als je een minderheidskabinet wilt vormen dan nodig je toch juist de minderheid uit? Ik ben natuurlijk maar een eenvoudige brandwacht, maar dat lijkt mij logisch. U heeft wel wat gemist. Ik heb net het sein brand meester gegeven.”
„Was er brand dan?”
„U weet hoe dat gaat. Tijdens het diner wordt er een glas chardonnay gedronken – behalve Kaag dan, die eist chablis – en dan worden ze wat onvoorzichtig, gooien te veel olie op de barbecue. Maar die Remkes is de ware boosdoener. Gooide z’n shaggie in de gortdroge hei. Rutte drukte natuurlijk meteen z’n snor en wist zich later geen brand te herinneren. Een minderheid hielp me met blussen, onder leiding van Kaag, die op een zandheuvel was geklommen en ervaren als ze is, zei ze waar de anderen op moesten trappen. Zelf kon ze dat niet doen, omdat ze is afgetreden, zei ze nog. Maar volgens mij wilde ze naast haar reputatie ook nog niet haar pumps beschadigen.

Achteraf bleek het een opdracht van Remkes te zijn. Hoe je met weinig mensen brandjes kunt blussen. Ik geloof niet zo in die methodiek. Veel brandjes veroorzaken een onherstelbare fik. Vanaf maart al. Wat achter de Scheveningse duinen niet lukt, zal ook op de Hilversumse hei weinig kans van slagen hebben. Wat broeit gaat branden.
Daarna volgde een wandeling waarbij mij opviel dat zowel Kaag als Rutte zich niet door de bewegwijzering liet leiden. Kaag boog af naar rechts en Rutte naar links. Ze weten het altijd beter.”
„Het ligt er natuurlijk aan van welke kant je het bekijkt, meneer.”
„Nou meneer Klaver, als je allebei hetzelfde pad kiest, kun je het van alle kanten bekijken, maar dan kom je toch op hetzelfde punt uit. Denkt u niet? Trouwens, die Wopke weet helemaal de weg niet meer. Die heeft het maar over ‘doorpakken’.”
„Op zich niet verkeerd. Toch?”
„Wel als je op een warme septemberdag in een schaatspak rondloopt.”