Modemysteries

Voor mij zijn modetrends één groot mysterie. Ik kan er maar geen logica in ontdekken. Zo ben ik de enige man geboren na 1980 die geen boxershort onder zijn zwemshort draagt.

Ik snap ook niet waarom dat zou moeten. Zwemshorts bieden namelijk al genoeg opbergmogelijkheden voor je jongeheer (of ouwe zak). Vroeger zat er zelfs nog een extra zakje in de zwemshort voor het opbergen van kleingeld, maar daar zijn ze mee gestopt. Er waren figuren die hun hele spaarsaldo in muntgeld opnamen en daarin stopten om indruk te maken op de dames. Zo komt het dat de zee vervuild is geraakt met zware metalen. Voor mij dus geen randje met Calvin Klein of Björn Borg boven mijn zwemshort uit, maar gewoon een stukje lovehandle.

Skinnyjeans zijn nog zo’n modemysterie. Ten eerste zitten die zwaar beroerd (ik wilde eigenlijk schrijven ‘zwaar klote’, maar dat is precies het probleem: daar is geen ruimte voor). Ten tweede passen telefoons niet goed in de zakken van die broeken. Het effect is gelijk aan het dragen van een normale spijkerbroek en er dan een flatscreen in willen stoppen. Ik dacht nog: die trend gaat wel voorbij, maar skinnyjeans blijven maar in de mode. Waarschijnlijk omdat, als je er eenmaal één aangetrokken hebt, je die nooit meer uitkrijgt.

Regels van de mode

Naast de trends snap ik ook weinig van de regels van mode. Zo was er op mijn middelbare school de ongeschreven regel dat je als jongen nooit in een korte broek naar school ging. Dus toen het een keer 38 graden was, fietste ik puffend en steunend (en door mijn moeder voor gek verklaard) naar school in een lange spijkerbroek. Kwam ik daar aan, was ik letterlijk de enige leerling in een lange broek. Ja hállo, lekker consequent! Ik werd spontaan voor een docent aangezien en kreeg toegang tot de lerarenkamer, waar ik dan weer opviel omdat ik als enige geen sokken in sandalen droeg.

Over sokken gesproken, een andere regel is dat je onder een korte broek geen sokken in je schoenen draagt. Maar als je goed kijkt houdt niemand zich daaraan. Ze dragen dan vaak van die gluiperige voetsokjes, maar mij houden ze niet voor de gek. Als niemand zich daaraan houdt, schrap die regel dan gewoon! Die stomme voetsokjes worden ook altijd opgegeten door de wasmachine, die kennelijk ook niet modebewust is (op die manier verdwijnt ook mijn ondergoed-met-superhelden-erop, dat beweert mijn vriendin althans).

Inmiddels heb ik mij er bij neergelegd dat de mode voor mij altijd een mysterie zal blijven, net als wiskunde en vrouwen.