Buiten de lijntjes kleuren

Waarom voelt het als falen, wanneer ik ‘niks te doen heb’? Waarom voelt het alsof ik niet goed bezig ben, als ik geen dagelijkse activiteit heb?

Waarom leven we in een maatschappij, waarin je pas sociaal succesvol bent als je een nine-to-five baan hebt? Waarom moeten we leven volgens een bepaald ritme, om pas echt te kunnen gelden?

Waarom worden we hier al mee doodgegooid vanaf de basisschool? Waarom worden we opvoed met de regel dat je later een goede baan moet hebben?

Waarom werden gebrainwashd, terwijl we kind hadden moeten zijn?

Doolhof zonder uitgang

Is dat de reden waarom ik nu pas kind ben? Omdat ik me dit nu realiseer? Heb ik door dat we vastzitten in een doolhof, maar vind ik de uitgang niet? Is er überhaupt een uitgang? Met mijn handen blijf ik tasten, maar de muren veranderen nooit. Weer een hoek, weer een bocht, naar links, weer een hoek, naar rechts deze keer, weer die muur, die gladde, koude muur, is dat een deurpost? Zou het? Nee, nog steeds de muur. Altijd die muur. Die harde muur. Waar je maar niet doorheen komt.

Of is het geen muur, maar misschien een raam? Met van zo’n anti-inkijk-folie? Zie ik alleen mijn eigen reflectie in de duisternis, maar ziet iemand aan de andere kant hoe ik aan het staren ben? Wie is dat dan? Is dat de persoon die ik had kunnen zijn? Of de vorige versies van de persoon die nu naar haar huidige versie kijkt in die weerspiegeling? De versies die allang verlopen zijn, maar toch nog rondzwerven aan die andere kant?

Wil ik wel naar de andere kant?

Eng om vrij te zijn

Ik wil uit het doolhof, maar ben ik me bewust van wat er buiten het doolhof speelt?

Het voelt eng om vrij te zijn, omdat we altijd hebben gedacht dat vrij zijn niet goed is. Omdat je je in een hokje moet vouwen, zodat je in de vitrinekast past. Waarom kregen we vroeger altijd te horen dat we binnen de lijntjes moesten kleuren? Waarom mochten onze kleuren niet buiten die grens gaan? Ik wil helemaal niet in de vitrinekast passen. Ik wil een eigen bouwen en daar spullen inzetten die allerlei vormen en kleuren hebben. En met kleurplaten waar je de originele tekening niet eens meer ziet, zover ben ik buiten de lijntjes gegaan. Maakt mij dat raar? Maakt mij dat een falend mens?

Alweer die vraagtekens.

Ik denk dat dat de vorm is van het doolhof. Een vraagteken. En dat onderste blokje van het vraagteken, is het hokje dat in de vitrinekast wordt gezet.