De tussenwegen bewandelen

De maatschappelijke discussie over natuur en milieu is naar mijn mening nog nooit zo hoog opgelopen. De roep om actie is belangrijker dan ooit. En zo’n belangrijke discussie gaat uiteraard gepaard met zoveel verschillende meningen.

Er lijken verschillende kampen te ontstaan binnen deze strijd die we toch echt samen moeten voeren. Gechargeerd gezegd doe je het minimale of het maximale. Er lijkt weinig ruimte voor een middenmoot, terwijl daar waarschijnlijk wel de meeste mensen toe behoren. De personen die al een heel eind op weg zijn uit deze crisis. Mensen die belang hechten aan zo min mogelijk plastic gebruiken en/of groene stroom afnemen, maar nog wel genieten van een (biologisch) stukje vlees. Mensen die bewust het vliegtuig niet meer pakken, maar nog wel plezier hebben van een ritje in de oldtimer op zondag.

Voor mij betekent dit het opmaken van een balans, maar in de maatschappelijke discussie verwoordt men het vaak als hypocrisie. Groene stroom en bos gecompenseerd gas afnemen en vervolgens wel 10 minuten douchen. Met je vegan sneakers in een slurpende SUV stappen. Geen rietjes of plastic zakjes meer gebruiken vanwege de heftige beelden over zwerfplastic in de zee, maar wel nog vis eten (deze kreeg ik zelf voor mijn kiezen). Een organische lijn voor je gezicht gebruiken, maar nog wel naar een lekker geurend wasmiddel grijpen. De hypocrisie! Het lef! Hoe durf je dan te zeggen dat je belang hecht aan natuur en milieu. Als je het niet goed doet, kan je net zo goed niets doen. Deze discussie over hypocrisie (of hypocritische discussie?) viert hoogtij en is contraproductief in wat toch echt een gezamenlijke strijd betreft.

Niemand heeft momenteel alle antwoorden, dus laten we vooral niet doen alsof dat wel zo is. Laten we de discussie open houden, vooral geen “wij-zij” cultuur creëren en onthouden dat dit iedereen in Nederland aangaat. Iedere stap in de goede richting moet gevierd worden, niet beschimpt.

Ik voel mij voorlopig comfortabel in de middenmoot. Ik zeg niet dat ik hier blijf, want idealiter doen we steeds weer een stapje extra. Maar ik ben nu nog niet toe aan een elektrische auto of een volledig plantaardig dieet. En dat is prima. Onderdeel zijn van de middenmoot is niets om je voor te schamen. Laten we zoveel mogelijk mensen bij onze middenmoot betrekken. Elke stap in de juiste richting is er één. Want helemaal niets doen is geen optie meer.