Slachtoffer-fetisjisme viert hoogtij in Nederland

Het is voor de hand liggend: je behandelt een ‘ander’ met respect, ongeacht geslacht, etniciteit of seksuele geaardheid en het is niet meer dan normaal dat de maatschappij ernaar streeft dat iedereen als een ‘gelijke’ wordt gezien.

Uitschelden, een ander slaan óf zelfs doodschoppen: het lijkt voor driftkikkers in Nederland die een opgezette kraag of een heuptasje dragen de normaalste zaak van de wereld. Een week na het nieuws over de kopschoppende tuig van de richel, ontstond er in de media ophef over Frédérique die in het speeltuintje van de Amstelveense Westwijk was mishandeld omdat ze volgens het gajes daar niet haarzelf mocht wezen.

Ongevraagd worden veroordeeld over hoe jij eruit ziet, klinkt bij mij als een welbekend verhaal. Als 16-jarige jongen opgegroeid in een dorp nabij het IJsselmeer in Friesland, kreeg ik ooit tijdens het populaire evenement genaamd ‘Sneekweek’, te horen dat ik terug moest gaan naar mijn eigen land, louter vanwege het feit dat ik een donker tintje heb. Waar desbetreffende kemphaan zich niet bewust van was, is dat ik een aantal kilometer verderop ben geboren in Harlingen, waardoor ik met trots mag zeggen dat ik een Nederlander ben. Mijn antwoord luidde: daar ben ik al, lul. Een mond vol tanden was de enige reactie die ik terugkreeg.

Oog om oog, tand om tand

Vergeef mij, Frédérique, maar ik ben ervan overtuigd dat de uitdrukking der Israëlieten het meest toepasbaar is op het beestmens dat geproduceerd is uit het straatcultuur; ‘ius talionis’, wat betekent: oog om oog, tand om tand. Een onderzoek van Bproud en Public Medication laat overduidelijk zien wat de feiten zijn, als het gaat om LHBTIQ+ discriminatie in Amsterdam. „Het zijn vooral, ik wil niet racistisch klinken, Marokkanen die het heel snel heel persoonlijk maken dus ook heel dichtbij komen”, zo meldde één van de respondenten die in eerste instantie terughoudend was in het benoemen van kenmerken van de dader. Maar laat ik degene zijn die hierin even doorpakt. Want zowel het langharig gespuis uit ‘t Gooi als de droeftoeters die altijd in dezelfde joggingbroek rondlopen als twee dagen geleden, horen op een soortgelijke manier behandeld te worden als dat zij bij een ander hebben gedaan. Het telefoonnummer van de Guardia Civil zal vast wel ergens in een telefoongids bij het Binnenhof staan. Zij kunnen onze minister Grapperhaus lesgeven in hoe je dit geteisem een lesje leert.

Reinigen in de moskee

„Homoseksualiteit is een taboe in de Marokkaanse cultuur”, liet Btissam Korchi in de Telegraaf weten. Daarbij geeft ze ook eerlijk toe dat een man-man of vrouw-vrouw relatie niet is toegestaan binnen deze bevolkingsgroep. Transgenders? Die moeten naar de moskee om gereinigd te worden. Het is alsof het van jereinste is om in de weg te staan van de predikanten van deze cultuur, daarginds waar klinkklaar onrechtvaardig gedrag en ronduit achterlijke trekken worden vergeven. Zij geeft aan dat het niet alleen een cultuurgebondenprobleem is, maar dus ook vanuit het geloof. Als trotse moslim wil zij het rechts-conservatief beeld dan ook doorbreken. „God is voor iedereen, homo en hetero.”

Illias A. kennen jullie hem nog? Hij was de 15-jarige die homo’s uitschold, maar werd toch vrijgesproken van de groepsbelediging en zijn werkstraf waar hij zich schuldig aan heeft gemaakt. Hij kreeg wél een leerstraf. In plaats dat hij als een misdadiger terecht voor het tribunaal werd bestraft, kreeg hij alleen een tijdelijke zitje op de gang. Toen een messteek het einde aan het leven maakte van de 25-jarige Turkse transvrouw Ozgë, sprak haar ex-geliefde en dader van een ongeluk: „Ik raakte in paniek.” Weer lekker in de slachtofferrol kruipen, een fenomeen als het gaat om dit soort schoften.

Bussen beschilderen en vergeten

We moeten voorkomen dat we een slachtofferfetisjistischland worden. Gezamenlijk een aantal Amsterdamse trams en bussen met regenboogkleuren beschilderen, om vervolgens het grootschalig probleem te doen ‘vergeten’. Ammehoela! Daarom ben ik het niet eens met de woorden van de vader van Frédérique: „Gevangenisstraffen een tandje hoger? Het mag van mij juist wel wat minder!” Mesjogge, zeg.

Effectiever lijkt mij een billboard op het Leidseplein en Damrak met de tekst: ‘Wie niet van een ander afblijft, wordt gelijk buiten de grens van het land gezet, geen excuses.’