Mieren

Er zaten drie mieren vastgeplakt op de sticker van de banaan. Ze leefden nog en waren wanhopig bezig om weg te komen. Ik probeerde ze te bevrijden van het plaksel, maar dit maakte het drama nog erger.

Toen heb ik ze maar geplet. Onder een zware steen. Ik heb wel bewondering voor mieren. Ze zijn ware bodybuilders als je ziet wat ze kunnen sjouwen.

We zijn op vakantie op Cres in Kroatië en rijden in onze oude Volvo naar Veli Losinj, een schilderachtig dorpje, met terracotta, azuurblauwe en olijfgroene huisjes. Een klein haventje en daarachter de uitgestrekte felblauwe zee. Als we neerstrijken in de baai en en een broodje eten, zien we de mieren met stukken korst drie keer hun grootte weglopen. In een rijtje. Die hebben weer te eten vanavond.

Eén grote mierenhoop

Wij ook. Licht campingvoedsel, salade, brood, tonijn, een koud biertje. En dan nog even naar zee kuieren. Zwemmen, snorkelen, of kijken naar de ondergaande zon. De kinderen op zoek naar Nederlandse kentekens, maar die zijn schaars hier. Je moet ook goed zoeken, overal zijn weggetjes en heggetjes en liggen kampeerplekjes verborgen tegen de heuvel. Als een grote mierenhoop. Op de camping rijdt een mannetje in een golfkarretje. Hij laat de nieuwe gasten zien waar nog plek is. Hij heeft de ogen van Bambi, met onwaarschijnlijk lange wimpers. Soms is er een ander mannetje druk aan het rondrijden, dan ben ik een beetje teleurgesteld. In het washok zijn ook altijd mensen bezig, met emmers en sopjes aan het poetsen en schrobben. Het is er brandschoon. IJverige mieren op de mierenhoop. En wij zijn de luie mieren.