Mensenmelk is geschifte moedermelk
Een fles gewone melk had een blauwe dop, yoghurt een groene en karnemelk een rode. De melkboer – die zich later melkman noemde – wist precies waar je het over had als je een ‘gewoon’ of een ‘dubbel’ (voor de koffie, met een kroonkurk) wilde hebben.
Het kwam allemaal van de koe, het vrouwelijke rund en moederdier, daar stond niemand bij stil. Het figuurtje Joris Driepinter, een jongetje, promootte om drie glazen melk per dag te drinken.
En dan heb je ook nog moedermelk, van de mens dan, en laat dat nu net een vrouw zijn. Ze geeft haar kind de borst en/of kolft het af. Het is beter voor een kind dan koemelk. Althans dat wordt beweerd en ook weer niet. Koemelk is toch niet zo gezond voor je – of wel? Sojamelk is gezonder – of niet?
Nu staat moedermelk ter discussie, deze keer niet of het gezond is of niet. Nee, het gaat om de benaming. Het is niet non-binair volgens een Brits ziekenhuis. „Er zijn patiënten die liever geen moeder genoemd willen worden na een bevalling”, zegt inclusiviteitsexpert Barbara Oud, die bedrijven adviseert over diversiteit en inclusief taalgebruik, volgens het AD – wie bepaalt overigens dat een vrouw die bevallen is ‘patiënt’ mag worden genoemd? En moet ik volgens Barbara een moederbedrijf een ‘mensenbedrijf’ noemen?
Moedermelk wordt ‘mensenmelk’ en kraamvrouwen zijn ‘mensen die zijn bevallen’, volgens het Britse ziekenhuis. Of een aanstaande moeder wordt ‘bevallende ouder’ genoemd.
Heb ik dan vijftien jaar geleden met veel verdriet afscheid genomen van de verkeerde? Ik dacht van mijn MOEDER, blijkt het mijn bevallende ouder te zijn, die ik mama noemde. Was het dan voor ‘Bevallende Ouderdag’ in plaats van Moederdag, toen ik op school een tekening voor haar maakte? En hoe moet ik dan mijn vader noemen? Verwekker soms, zoals sommigen zeggen die eigenlijk niets met hun VADER te maken willen hebben?
Wat mooi is het om het verschil tussen man en vrouw verenigd te zien op de Olympische spelen. Nieuw is de gemixte estafette atletiek. Mannen lopen op topniveau sneller dan vrouwen. Zo is het en niet anders. Ze geven elkaar het stokje door en komen tot een prachtige eindtijd. Samen. Want hebben we het daar niet over? Of blijven we zoeken naar verschillen, waarvan we weten dat die er zijn, maar door met geschifte melk besmette figuren niet ‘inclusief’ worden geaccepteerd.
Vrouwen zal op consultatiebureaus worden gevraagd of ze toch wel ‘mensenmelk’ aan hun baby geven. Ik hoor de verbaasde reacties al: „Wat dacht u dan, geitenmelk?”
Pijn in mijn buik krijg ik ervan. Maandag naar de dokter, wie weet is er wat met mijn baarvader aan de hand.