Klantcontact

Als scholier/student heb ik verschillende bijbanen gehad met klantcontact, onder andere in een supermarkt. Dat zou iedere jongere moeten doen. Je leert dan handige vaardigheden, zoals geduld, respect en het onderdrukken van moordneigingen.

Ik werkte eerst als verkoper bij een fruitkraam. Er kwam toen een klant die wilde dat ik 3 kilo exact even grote appels voor hem uitzocht. Dan zou je willen zeggen: „Je krijgt er nog één extra bij en die krijg je dan voor je hoofd!” Maar dat doe je dan toch maar niet.

Ongesneden brood van de markt

Later werkte ik bij de bakkerij in een supermarkt. Er kocht toen een klant iedere week ongesneden brood bij de markt om de hoek. Die wilde dan steeds dat ik dat door mijn snijmachine haalde. Dan zou je willen zeggen: „Dat is prima, als je jouw gierige klauw er ook bij legt. Die snijden we dan mee en daar maken we krentenbrood van.” Maar dat doe je dan toch maar niet.

En die klant die begon te zeuren als er brood in de aanbieding was, maar het soort brood dat hij wilde niet. „Wat doen jullie weer moeilijk”, zei hij dan. Dan zou je willen zeggen: „Weet je wat, je krijgt dit brood ook voor de aanbiedingsprijs. Ik leg het voor je klaar op deze plank en je kan het over zes weken komen ophalen.” Maar dat doe je dan toch maar niet.

Elke week een klacht

Of die klant die iedere week over een ander product een klacht indiende bij de servicebalie. Toen ik hem vroeg waarom hij dat deed zei hij: „Ik heb met mijn ervaringen en feedback al veel verbeterd in de levensmiddelenindustrie.” Dan zou je willen zeggen: „Weet je in welke industrie ze ook nog veel kunnen verbeteren? Die van de crematoria! Anders ga je daar even lekker ervaring opdoen en feedback geven!” Maar dat doe je dan toch maar niet.

Ook van mijn bijbaantje in een ziekenhuis leerde ik veel. Ik zat aan een afsprakenloket (inclusief bordje: De patiënt wordt bij ons als klant behandeld). En dat er dan iemand kwaad werd dat ie niet volgende week om 7.00 uur in de ochtend een afspraak kon maken. Dat kwam beter uit met zijn werk. Dan zou je willen schreeuwen: „Het aambeienspreekuur is alleen van 10 tot 11 uur mijnheer!!” Maar dat doe je dan toch maar niet.

Soms denk ik: laat ik weer ergens gaan werken waar je met klanten werkt, om te kijken of ik het nog kan. Maar dat doe ik dan toch maar niet.