‘Misplaatst slachtoffer tussen de Ajacieden’

An sich is het collectief bestrijden van ongelijkheid geen slecht idee. Het komt alleen steeds vaker voor dat hedendaagse groeperingen eerder verdere polarisatie instigeren dan dat er daadwerkelijk een deuk wordt geslagen in de discrepantie die ontstaan is. Opvallend, vind ik de neiging om alomtegenwoordig elk wissewasje om te toveren in één of ander feministische demonstratie jegens het mannelijke geslacht. Echter patrouilleren deze onderstelde idealisten zich inmiddels om de Johan Cruijff Arena. Dewi van Leeuwen, een mademoiselle die claimt een fervent Ajax supporter te zijn, veroorloofde haarzelf de rol van de misplaatste slachtoffer. 

Ik hou van een cinematische ervaring. Daarom besluit ik weleens om mijn innerlijke romanticus aan te wakkeren door een film uit te kiezen waar de liefde in wordt weergegeven. Mijn anabole buurman moest daarover eens keihard lachen. ‘Je bent toch geen pussy?’, vroeg hij mij eenmalig. Mijn antwoord luidde: het zou je sieren om eens hetzelfde te doen. Met zijn hoofd schuddend liep hij weg. Onwetend dat de buurvrouw wel vaker over de ontevredenheid in hun relatie sprak. Uiteindelijk, belandde desbetreffende proleet in een desastreuze scheiding.

Demi overkomt een soortgelijke situatie tijdens een voetbalwedstrijd van Ajax, maar van zich afbijten kon ze allerminst. Een kemphaan beschuldigde haar dat ze een stille muis was in de trein, terwijl ze tijdens de wedstrijd luidruchtig aan het meezingen was. Een reden om haar te betichten van valse clubliefde. Wat ze vervolgens deed, verbaasde mij natuurlijk niet: ze gooide de feministische kaart. ‘Ik werd eraan herinnerd hoe erg je in de minderheid bent als vrouw op de tribune’, zo meldt zij in het Parool. Ironisch, want het voorval is illustratief aan een trend die me al langere tijd begint te irriteren: de keuze om altijd met het ‘wapperende vingertje’ te wijzen, in plaats van dat ze besloot om de zekere steltloper op zijn plek te zetten, zoals een andere vrouw dat wél deed in de terugreis.

Een voetbalstadion is een locatie waar het sociale contract zichtbaarder is dan elk andere omgeving. Daar zie je zowel de arbeiders als de welvarende tezamen juichen voor de winst. Maar deze ‘traumatische ervaring’ was voor mevrouw van Leeuwen voldoende om haar zogenaamde liefde voor Ajax binnen korte tijd in de compostbak te gooien. Ik vind dat miraculeus. Of laat ik het eerder exorbitant noemen. Want een ‘ware fan’ zou zich niet zo makkelijk laten tegenhouden. Ze spreekt over een heersende seksistische machocultuur in Nederland, waar de vrouw als een ‘tweederangsburger’ wordt gezien. Daarnaast kiest ze er wederom voor om een kijkje te nemen in haar kaartendeck, waarna ze het nog eens extra heeft aangedikt door te melden dat je als allochtone queer vrouw – een ‘vierderangsburger’ bent.

Je kan het zo gek niet bedenken óf alles is de schuld van de man. Het verantwoordelijkheidsgevoel ontgaat haar klaarblijkelijk, een secundaire tendens die vele van deze boze vrouwen gebruiken. Ze is namelijk onder de veronderstelling dat AFC Ajax, de KNVB en UEFA hier wat tegen gaan doen. Echter beseft ze zelf niet dat je de mouwen gewoonweg kunt opstropen. Niet alleen woorden, maar ook daden zijn hetgeen wat daadwerkelijk resultaat oplevert als je ongelijkheid wilt bestrijden. Iets wat nogal ontbreekt bij het leunstoelfeminisme.

De kwaadaardige luiheid van dit soort feministen zorgt voor een vermindering van democratisering en emancipatie, terwijl het verheerlijken van het slachtofferschap wordt bevordert. Het idee dat dit nog gaat om, ‘female empowerment’, die strijdt tegen het patriarchaat is even kleingeestig als lomp. Dit soort types zijn eerder uit op het zetten van een grens tussen mannen en vrouwen, waarbij aan de ene kant puur slachtoffers staan en aan de andere kant alleen daders. Zelfs de man die simpelweg galant genoeg is om een helpende hand te bieden met haar computerproblemen is straks een seksistische lul die een conservatief beeld versterkt.

Dus laat ik haar vraag beantwoorden met een wedervraag: ga je zelf nog wat doen?