Tuinruimen

Mijn schoonmoeder kreeg een nieuwe tuin en dus moest haar oude tuin leeggeruimd worden. Aan mij als schoonzoon de schone taak om dat te doen.

Vrijwel de gehele tuin bestond uit vlonder, dus het ging vooral om het losschroeven van planken en het verwijderen van de fundering daaronder. Sommige mensen vinden dat zonde van hun vrije zaterdag, maar ik vind dat een leuk sociaal experiment. Ik kreeg namelijk hulp van haar twee broers en zwager.

Hoe een groep mannen aan een gezamenlijke taak begint is interessant. Want alle teambuildingssessies die je op je werk krijgt gebruik je privé eigenlijk nooit (en op het werk eigenlijk ook niet). En dus werden er niet vooraf doelen geformuleerd en taken verdeeld, maar begonnen we gewoon.

Onderwerpen waar je niets vanaf weet

Dit had tot gevolg dat één iemand alle planken losschroefde en twee mensen zich de taak hadden toegeëigend om de losse schroefjes in een emmer te gooien. Toen later de vierde persoon arriveerde werden de taken op natuurlijke wijze (= zonder overleg) herverdeeld. Er was toen één iemand die de schroefjes eruit draaide, één iemand die aanwijzingen gaf, één iemand die de schroefjes doldraaide bij gebrek aan een goed passend bitje en één iemand die de schroefjes juist vaster draaide, omdat zijn accuschroefmachine in de verkeerde stand stond (ik).

Het gevaar als je mij tussen een groep mannen zet, is dat het op een gegeven moment over onderwerpen gaat waar ik niets vanaf weet. Zo kwam de vraag: „Wie moet de nieuwe coach worden?” Er werd vreemd opgekeken toen ik ‘Marco Borsato of Bulletje’ antwoordde, omdat ik niet doorhad dat het over voetbal ging en niet over The voice of holland.

Dremel en dreuzel

Toen de planken los waren, moest de fundering eruit. Die bestond uit balken die aan palen in de grond waren bevestigd. „Die kunnen we mooi lostikken met een dremel”, zei één van de broers van mijn schoonmoeder. Ik verstond het weer verkeerd en dacht dat hij dreuzel zei, een term uit de Harry Potter-reeks. Dus zei ik: „Kunnen we dan niet beter aan Harry vragen om ze los te toveren?” Een grap waar niemand om lachte.

Omdat we geen doelen hadden geformuleerd was het onduidelijk wanneer we precies klaar waren. De schutting besloten we te laten staan, omdat het statistisch gezien vaak voorkomt dat je buren net lid worden van de Naturistenbond als jij je schutting hebt weggehaald.

Er werd afscheid genomen met clichés als ‘Ik ga maar eens thuis kijken’ en ‘Ik moet nog boodschappen doen’. Zelf besloot ik afscheid te nemen met de grap ‘Bewaren jullie wel zes plankjes voor mijn schoonmoeder?’. Ik kon net wegkomen toen ze de zevende naar mijn hoofd gooide.