Schoolkeuzestress

Net als je het ouderschap een beetje door krijgt moet je over scholen gaan nadenken. Daar moet je vroeg bij zijn, want Nederlanders willen meer scholen dan dat ze er aan belasting voor willen betalen. In grote steden is er daardoor vaak een scholentekort en heb je maar keuze uit één school (strikt genomen is het dan geen keuze, maar laten we niet te schools gaan doen).

In kleine steden of dorpen is er vaak nog wel keuze uit meerdere scholen. De vraag is of dat beter is. Want waar ga je op letten? Schoolresultaten in de vorm van schooladviezen voor de middelbare school straks? Die zijn bij vrijwel alle scholen gelijk: 40 procent van de leerlingen gaat naar het vmbo, de rest naar havo of vwo en van 9 procent is onbekend wat ze zijn gaan doen. Die zijn vast toegetreden tot zo’n duister studentengenootschap waar later wereldleiders en topbankiers uit voortkomen.

Scholen en de Kanjermethode

Pestbeleid dan, ook belangrijk. Maar daar besteden alle scholen ongeveer even veel aandacht aan. Veel scholen hebben de Kanjermethode. Een ingewikkeld concept waarin leerlingen zich symbolisch kunnen gedragen als vier verschillende dieren, die ook nog eens vier verschillende petten op kunnen hebben. Wie dat bedacht heeft weet ik niet, maar die is er vast flink mee gepest. Want het is niet te volgen. Andere scholen hebben een buddysysteem, waarbij de buddy als mediator optreedt bij conflicten. Handige ervaring voor later, want statistisch gezien zal 50 procent van die leerlingen ooit gaan scheiden.

Sommige mensen kiezen, heel praktisch, voor de dichtstbijzijnde school. Trap niet in die valkuil! Dan komt het gespuis steeds bij jou spelen, omdat jouw kind vlakbij school woont. Daar gaan je rustige kinderloze middagen…

Fossiele mummies

De school waar je zelf opgezeten hebt dan, met de vertrouwde leraren? Vergeet het maar. Leraren mogen in kinderogen dan fossiele mummies lijken, ze gaan toch echt een keer met pensioen.

Op elke school een rondleiding dan? Dat is misschien wel de beste selectiemethode. Negeer daarbij het gesprek met de schooldirecteur. De eerste liet ons direct nablijven omdat we te laat waren (we reden achter een vuilniswagen, écht waar). De tweede vertelde vooral over zichzelf, die solliciteerde kennelijk naar een baan als schooldirecteur bij ons thuis. De derde vroeg alleen welk geloof wij aanhingen en liet alles verder aan de Heer over.

De rondleidingen zelf waren wél nuttig. Je krijgt een indruk van het schoolgebouw, de leraren en de kinderen. Daarmee konden we onze keuzes van drie naar twee terugbrengen. Nog steeds één teveel dus. Hebben euromunten nog steeds een kop- en een muntkant?