‘Het retournerende gedrag van de egoïstische Amsterdammer’

„Mensen kunnen er weer op uit, mogen weer naar kantoor. Huisdieren verdwijnen weer uit beeld. En dan is het: weg ermee.” Aldus woordvoerder Jeanette Kornmann van Dierenasiel DOA in Amsterdam. Medewerkers geven aan dat ze elke dag wel een doos met een konijn bij de voordeur van hun pand in Amsterdam Nieuw-West vinden. Daarnaast komt er wekelijks een ‘coronahond’ binnen.

Dit kenmerkt het egoïsme van de randstedeling die een huisdier het slachtoffer maakt van zijn eigen verveling. Een typerende reflex van ‘aanstellers’ die nog nooit werkelijke tegenslag hebben beleefd, maar wel geëmotioneerd reageerden dat we beperkt werden in onze vrijheden. Alsof we in een isolatiecel werden gestopt, waar tafeltje dekje onze maaltijden kwam bezorgen en de uitzichtloosheid zo dusdanig groot was dat we geen gesproken woord meer met elkaar konden hebben. 

Huisdieren ter adoptie

Een stelletje angstige, wereldvreemde kinderen in volwassen lichamen, besloten om massaal een dier ter adoptie te nemen aan het begin van de coronacrisis. Onder de veronderstelling dat ze wel over voldoende verantwoordelijkheidsgevoel beschikken om voor een huisdier te zorgen, zaten ze triomfantelijk te paraderen met woorden als ‘wandelen mogen we nog wel. En omdat in gezelschap dwingender en leuker is, nemen we nu een hond’.

Echter is daar ook een tipje van de sluier van wat de toekomst gaat brengen: eerlijk gezegd wisten velen niet hoeveel tijd er gaat zitten in het opvoeden van een puppy. No shit, sherlock. Uit onderzoek van AniCura Nationaal Huisdierpanel is gebleken dat maar liefst 60 procent van de baasjes de opvoeding net zo zwaar vindt als de opvoeding van een pasgeboren baby. Dit is dus rauw op het dak komen vallen van de gelukszoeker die is opgegroeid in een omgeving van totale vrijheid en overbescherming van hun ouders. Want er is minstens een verdubbeling van het aantal honden dat met gedragsproblemen binnenkomt, voornamelijk afkomstig van mensen die de dieren tijdens de ‘geïsoleerde’ maanden van de pandemie in huis haalden.

Hond op Marktplaats

Het dierenasiel DOA plaatste het hartverscheurende verhaal van Rocky. Een schat als ik de foto zo bekijk. Waarom zou deze Jack Russel geen warm onderkomen verdienen? Zo dachten er meer over, maar helaas bleek na vijf keer Marktplaats tot op heden zijn enige ‘thuis’ te zijn. De laatste eigenaar had enigszins nog een beetje verstand en bracht hem naar de DOA Reddingsbrigade. Zij zien nu een gestresste hond die in zijn kennel van gekkigheid niet meer weet wat hij moet doen. Hij heeft last van een flinke verlatingsangst wat in mijn ogen het resultaat is van een stel zelfingenomen vlerken die niet langer termijn denken.

„Het gedrag van een hond is vaak het gevolg van de gesteldheid van het baasje”, legt hondengedragsdeskundige Ulrike Melder uit. Weggewuifd als zweverig en onzin, maar eigenlijk de keiharde waarheid: de hond is een spiegel van jou. Felicitaties aan de voormalige eigenaren dus. Die zijn zich nu hopelijk bewust van hun megalomanie en weten dat als je iets wat naar liefde verlangt omarmt, dat je het niet als een oud t-shirt of tas ‘weg kunt doen’ en aan een kringloopwinkel geeft wanneer je erop uitgekeken bent.