OnlyFans is vaker een keuze uit wanhoop dan het vinden van een goudmijn

Een sekswerker zal nooit pronken met zijn of haar verdiensten of klandizie. Dat doet me denken aan de retoriek van influencers als Levy van Wilgen en Sepanta Arya. Die zullen nooit beseffen dat ze iets anders met hun leven moeten gaan doen, dan het verder motiveren van een betreurenswaardige werkethiek van een jonge generatie die gretig met de likejeswind meewaait.

Fans betalen ongeveer een ton per maand om Levy zijn erotische waar te mogen zien, zo pocht hij in een documentaire over OnlyFans op Videoland.

Dat ik regelmatig het verwijt krijg dat ik van het platteland kom, is niet nieuw voor mij. Hoewel een bekrompen gedachtegang vaak gepaard gaat met dorpelingen, is het vaak een stompzinnige aanklacht waarin liberalen pretenderen dat iedereen moet kunnen doen en laten wat hij wil, maar dat al snel vergeten zodra er kritiek ontstaat op één van de volgende onderwerpen: racisme, seksisme of andere verschijningsvormen van discriminatie. Het is acceptabel om de falsetstem van zelfbenoemde progressieven in hun strijd tegen de taboesfeer aan te horen als je verder geen tegenspraak aan hun ideologie geeft.

Verbluffende groei OnlyFans

Los van het feit dat Videoland met zijn documentaire, OnlyFans Uncovered, een vertekend beeld geeft van de realiteit, wordt het verkopen van je eigen lichaam op het internet steeds meer genormaliseerd. Het sociale medium OnlyFans is een enorme geldmachine geworden, die met name tijdens de coronacrisis in populariteit exponentieel is gegroeid door influencers, beroemdheden en pornosterren de mogelijkheid te geven om seksueel getinte plaatjes te delen met een selecte groep abonnees. Het heeft nu welgeteld 120 miljoen dagelijkse gebruikers en een verbluffende omzetgroei van 553 procent jaar-op-jaar. Jarenlang nadat websites als Pornhub het gratis streamen van seksvideo’s mogelijk maakte, geeft OnlyFans het geld weer terug aan de pornografie. 

Het werk kwam voor veel Nederlanders stil te liggen vanwege corona, maar in het geval van een jongedame uit Utrecht was er toch nog een manier om geld te verdienen, schrijft Melissa (24) op fashion en beauty platform Amayzine. Thuiszitten begon een gewoonte te worden, waardoor ze het social media-landschap begon te verkennen. Ze durft het eigenlijk niemand te vertellen, maar OnlyFans trok met name haar aandacht omdat er veel geld te verdienen valt. Ze geeft eerlijk toe dat de foto’s en filmpjes pikant zijn, maar daar probeert ze wel voor te waken: dat ze niet haar grenzen verlegt. Het schaamtegevoel wilt ze liever niet. Want ze mag zelf weten wat ze doet met haar lichaam, alleen geeft ze wel aan dat ze steeds banger begint te worden om door de mand te vallen en herkend te worden door bekenden.

Keuze uit wanhoop

Bovenstaande is één van de vele voorbeelden waaruit blijkt dat mensen uit wanhoop hebben gekozen voor OnlyFans. Ze verloren hun inkomstenbron, daarom maakten ze zich zorgen of ze hun vaste lasten nog wel konden betalen of brood op de plank konden brengen. Dat geldt overigens niet alleen voor twintigers als Melissa, maar ook voor acteur Ferry Doedens. Hij werd ontslagen bij GTST, had geen plan achter de hand en een huur die doorloopt. Toen hoorde hij dat er veel geld te verdienen viel bij OnlyFans en opende een account. Het duurde niet lang voordat een paar honderd volgers al bereid waren om een grote som geld te betalen voor zijn expliciete content. Maar toen ontstond er cognitieve dissonantie. „Wat ben ik in godsnaam aan het doen? Ik heb het gevoel dat ik 12 jaar carrière heb weggegooid.”  

Voor proleten als Levy en Sepanta die in een donkere leren jasje in peperdure auto’s rijden, kan OnlyFans de primaire bron van inkomsten zijn, maar voor Melissa is het voldoende om van te sparen en te leven, daarbij gestresst omdat ze een dubbelleven leidt. Het idee dat je alleen maar een account hoeft te openen om de goudmijn te vinden, is één bedacht door een kip zonder kop. Die voelen zich ook gedwongen om steeds verder te gaan om hun volgers te behouden en zo word je door een platform verkocht als ‘vrijheid’ en ‘creatief ondernemerschap’ vooral een slaaf van de fetishes van je volgers.

Uitbuiten

Het verlangen van onze jonge generatie naar populariteit heeft een kans gecreëerd voor Timothy Stokley, oprichter en CEO van OnlyFans, om iemand als Levy of Roos uit te buiten voor betaalde volgers. Dat licht ze zelf ook in de documentaire toe: „Er gaat vooral veel tijd zitten in het promoten van je account, ik heb eigenlijk nooit echt vrij. Als ik een dagje offline ga, verlies ik sowieso volgers en moet ik de dag erna weer harder aan de bak. Een leuke foto bedenken kan soms ook een struggle zijn. Het scheelt dat ik het allemaal wel heel leuk vind.”

De deconfiture van OnlyFans komt steeds dichterbij nadat ook de BBC onderzoek deed naar de toegang tot dit platform voor minderjarigen. Dit leidde uiteindelijk tot een voorspelling die te verwachten was voor mensen die verder kijken dan dat hun neus lang is: het beveiligingssysteem en de leeftijdscontrole van OnlyFans lekt aan alle kanten, waardoor zelfs een 13-jarige en 17-jarige op het platform werden gesignaleerd. Ze hoeven alleen maar net als dat wij vroeger deden bij de lokale tabakswinkel of supermarkt, de identiteitskaart of rijbewijs van hun oudere broer te gebruiken en ze kunnen expliciete content delen in de hoop dat het hun rijkdom geeft.

Vrijhaven voor perverse prikkels

Het maakt het mogelijk om OnlyFans voor de rechter te slepen wegens het plegen van een strafbaar feit, namelijk het verspreiden van kinderpornografie. Daarmee is het niet langer meer een stuk gereedschap voor (digitale) waardecreatie, maar eerder een vrijhaven geworden voor mannen die perverse prikkels zoeken. Hulporganisaties die zich inzetten voor seksueel misbruik en geweld hebben gezegd dat OnlyFans daarin tekort schiet.

De manier waarop OnlyFans zich nu ontwikkelt kan schadelijke gevolgen hebben, daarbij voeg ik toe dat als het traditiegetrouw op dezelfde manier was gebleven als het ooit begonnen was, het voordeel ervan groter was. Ooit begon het namelijk op een manier waar een sekswerker of pornoactrice haar materiaal deelde tegen betaling, wat ervoor zorgde dat de maker op een eerlijke manier werd betaald, zonder dat dezelfde video gratis op een pornowebsite stond. Daarnaast is het met de coronamaatregelen van waarde geweest voor sekswerkers, ze konden blijven verdienen in een onzekere tijd waar bijna alle werk stil was gezet.