Gewoon weer ‘Hup Holland Hup’

Toen het virus ons land bereikte, werd het land geïnfecteerd met saamhorigheid. Het kwam in de buurt van Nederland zo rond het EK, wanneer de oranjegekte in volle bloei staat. We brandden kaarsjes en klapten voor de zorg, we deelden ‘wat te doen in quarantaine’-tips, we hielpen buuf met de boodschappen en geloofden nog in de leus ‘samen krijgen we corona onder controle’.

De tweede golf had niet diezelfde bijwerking. Die saamhorigheid was gemuteerd tot verdeeldheid. Er was onenigheid over alles. Mondkapjes, wel of niet? Terrassen open, ja of nee? Vaccins, redding of gevaar? In de eerste golf wist niemand wat ze moesten denken. In de tweede golf wisten we niet alleen wat we zelf moesten denken, maar vooral ook wat de ander moest denken. Fouten lieten we niet meer glijden, kritiek konden we niet meer incasseren. Het werd de wappies tegen de schapen. Nuance kostte energie die we niet meer konden opbrengen.

Ieder gesprek over corona werd licht ontvlambaar. Het belandde in het rijtje van beter te vermijden onderwerpen, boven religie en politiek. Helaas is het lastig een onderwerp te vermijden, wanneer het zó is verweven in ieders leven. Religie en politiek hebben onze samenleving lang geleden al gesorteerd in eensgezinde bubbels. Corona zorgde voor onenigheid ook binnen deze bubbels.

Een paar weken geleden vertelde een vrouw in de Volkskrant hoe de pandemie haar vriendengroep uiteendreef. Zij nam het virus serieus, wilde zich aan de maatregelen houden. Haar vriendinnen zagen het als een griepje en gingen door met feesten en knuffelen. In de groepsapp werden complottheorieën gedeeld, zij wist niet of ze moest reageren: iedere reactie leidde tot hevige discussie. Inmiddels had ze haar vrienden al ruim een halfjaar niet gesproken. Agree to disagree lijkt geen optie meer, als andermans keuzes direct invloed hebben op de eigen keuzemogelijkheden.

Ze zullen niet de enigen zijn. Ik weet dat ik het afgelopen jaar ook mensen uit het oog verloren ben, discussies vermijdend. Maar met de eindstreep in zicht en de besmettingscijfers flink gedaald, hoop ik dat we dat opgeworpen ijzeren gordijn weer open kunnen trekken. De onenigheid samen met de pandemie achter ons laten. Weer met elkaar praten. Weer vrienden zijn. Gewoon weer ‘Hup Holland Hup’, er is immers een EK.