Fietspadenoorlog

Er woedt een hevige burgeroorlog in ons land. En nee, dit gaat niet over voor- en tegenstanders van coronagerelateerde aangelegenheden als de mondkapjesplicht of de gekozen vaccinatiestrategie. Het betreft een reeds jaren slepende kwestie, eerder meer latent aanwezig, maar tegenwoordig door vrijwel niemand meer onopgemerkt.  

Strijdtoneel: ‘s lands fietspaden. Protagonisten: de klassieke fietser – als tegenhanger van al het hierna genoemde –, de wielrenner, de snorfietser, buiten de bebouwde kom de bromfietser, de e-bike, de supersnelle e-bike – ook wel speed pedelec –, en dan in de breedste zin des woords zelfs wandelaars en hardlopers. Onder dezen een grote gemene deler; allen menen dat de duizenden kilometers fietspad in Nederland vooral aan hen toebehoort, helaas gepaard gaande met vertoning van dienovereenkomstig gedrag. Verschillen in rijsnelheid, reactiesnelheid en interpretatie van verkeersregels bemoeilijken de situatie.  

Situatie fietspaden verergerd

De strijd wordt voornamelijk met woorden gestreden, fulmineren is de norm, maar er is een tendens naar meer fysiek geweld. Een ernstige zaak. Wie een ongeluk krijgt kan van andere partijen niet op de minste vorm van compassie rekenen, hoon is vanzelfsprekender. 

Dat de situatie zo explosief is verergerd, heeft meerdere oorzaken. Groeiend individualisme, de komst van nieuwe gebruikers – e-bikers in al hun hoedanigheden; van senioren die anders niet meer zouden fietsen tot de turboforenzen – en, daar is-ie dan toch, covid-19. Door de langdurige beperkingen zijn mensen meer gefrustreerd. Voorts zijn veel mensen bij gebrek aan andere mogelijkheden gaan fietsen. Overal zijn fietsen uitverkocht, op tweedehandssites worden fietsen overboden bij de vleet, populairder was de tweewieler nimmer.  

Men gebruikt de fietspaden om legio redenen; om van a naar b te reizen, om te ontspannen, wat van de omgeving te zien, te sporten. De voordelen ervan zijn ongekend; afname van verkeersdrukte op overige wegen, een positieve ontwikkeling van de volksgezondheid door beweging – gemotoriseerde voertuigen daargelaten –, geestelijke ontspanning.  

De oplossing is simpel

Juist die goede ontwikkelingen worden bedreigd door de vijandige situatie die heerst. De oplossing is even simpel als voor de hand liggend: empathie. Dat wat zo kenmerkend is voor de homo sapiens, lijken we nu geheel vergeten wanneer we ons op de fietspaden begeven.  

De wielrenner geniet over het algemeen ook maar van een zalig buiten zijn, de senior reageert natuurlijk niet zo snel, en de wandelaar is soms nu eenmaal ook op het fietspad aangewezen. De speed pedelec stelt iemand in staat lange afstanden af te leggen zonder de auto te hoeven pakken, en de zwoegende hardloper is echt niet boos omdat-ie zo moeilijk kijkt.  

Toon begrip, wees verdraagzaam. Doe eens lief, zo men tegenwoordig pleegt te zeggen. Dan blijft het voor iedereen leuk.