De ‘likeshoer’

Op het plein kom ik haar tegen, in het ochtendrumoer van mensen die aan het werk gaan en kinderen die elkaar van hun sandalen rijden op weg naar school. We spreken elkaar wel vaker. We hebben het over het verschil in gebruik van social media. Ik laat me ontvallen dat ik eigenlijk nooit zoveel post.

„Je wordt ook zo snel zo’n likeshoer, als je dingen alleen maar plaatst in de hoop op zoveel mogelijk reacties”, gebruik ik een term waarvan ik er tot op dat moment vanuit ging dat die volledig is ingeburgerd. „Een wát?”, krijg ik een hoogst verbaasde en al half proestende blik terug.

„Een likeshoer”, herhaal ik het dus. Ze barst in lachen uit.

Woord eruit geflapt

„Oh, dat ben ik!”, giert ze meteen. Even ben ik beduusd. Eender welke naam met het woord ‘hoer’ erin heb ik altijd als een grove belediging voor vrouwen gezien. Nu ik dit woord eruit heb geflapt – waarvan ik bovendien dacht dat het al bestond – en de reactie zo op de lachspieren blijkt te werken, ben ik wat verbaasd.

„Ik zou het nóóit recht in je gezicht zeggen”, probeer ik me er schofterig slecht uit te redden. Maar ze giert alleen maar verder: „Nee nee, ik eigen het me toe”, schatert ze.

Later kom ik haar nogmaals tegen. Stomtoevallig staat ze net met haar portemonnee in de handen. „Zo, lekker bezig geweest?”, grap ik. Het is meer omdat ik een wirwar van bonnen en lijstjes meen te zien.

Zelf verzonnen?

„Ja hoor, ik ben iedereen rond geweest”, giechelt ze. Om vervolgens te melden: „Ik heb het nog even opgezocht.” Ze pakt haar telefoon erbij met grote vriend Google erop. „Maar ik heb ‘m verder helemaal niet kunnen vinden. Weet je zeker dat je het niet zelf verzonnen hebt?”, ze kijkt me aan. Ik heb geen bron moet ik eerlijk bekennen, maar het lijkt me zo stug.

„Nou ja, het zit wel in de familie.” Ze moet lachen, want ze is er nog niet zo heel lang geleden achter gekomen dat ik een redelijk bekend familielid heb, waar zij ooit nog de buurvrouw van is geweest. Dat schept toch een band.

„Het zou me niks verbazen en ik zou het ook gewoon claimen, als ik jou was!”, roept ze me bemoedigend toe.

Ik doe het toch niet. Al bekt het lekker, de likeshoer.