Toets

„Mama, jij weet veel van seks. Wat is dit? Een teelbal?” Verstoord kijk ik op. Er wijzen pijltjes met cijfers naar de verschillende onderdelen van het lichaamsdeel.

„Dat klopt wel ja.” Man zit tegenover me achter zijn laptop, zoon rechts. Als drie ridders uit het beroemde verhaal, zitten we om onze eettafel. Op mijn scherm lees ik een tekst over de schoonzus van Vincent van Gogh. Dankzij haar zijn zijn schilderijen bekend geworden. Het is een lang stuk, in het Engels. Ik moet alle zeilen bijzetten om me te concentreren. Op mijn werk wordt steeds vaker een beroep op me gedaan in het Engels. Ik vond mezelf vies tegenvallen.

Zoon heeft vakantie, als hij eerst nog de toets biologie maakt en inlevert. Voor tweeën. Om half twee keek hij nog onderuit gezakt naar You Tube. Een kwartier, had zijn juf gezegd. „Stel dat het je twintig minuten kost?”, vroeg ik hem. Jongens jullie hebben een penis, kijk jij even mee, gebaar ik naar man. „Ik geloof dat ik een biertje ga pakken.” „Zie je mama, dat bedoel ik, jij geeft gewoon antwoord.” „Pak je bioboek er even bij, we gaan de toets niet samen maken, dit moet je zelf doen.”

Vast wel…

„Prostaat? Zit die ongeveer hier?” „Vast wel”, reageert man zonder te kijken. Ik lees verder over Johanna van Gogh- Bonger. „Without Jo there would have been no Van Gogh.” „Mama..?”, wijst zoon. „Ja, dat is de baarmoeder.” „En dat orgaantje erboven?” „Geen idee”, zeg ik eerlijk. „Dus jij weet niet hoe je eigen lichaam eruitziet?” Zuchtend staat hij op om zijn boek te halen, zuchtend neemt hij weer plaats. Volgende week wordt hij 13. „Clitoris, klit”, hoor ik hem mompelen. Ogenschijnlijk lees ik door, terwijl ik terugdenk aan mijn biologielessen op de middelbare school. Ik kan het me niet herinneren. „Klaar.” Hij sluit zijn laptop af. Nu al? vraagt man.

Een paar weken geleden keek ik samen met hem naar een aflevering van Oogappels. Hij zette het beeld op stil, vertelde dat hij tijdens de les biologie, voor de klas een condoom om een plastic piemel had moeten schuiven. „Och”, liet ik me ontvallen. Hij had gestikt van het lachen en de klas met hem.

Zoon staat op van zijn stoel. „In het derde jaar krijgen we geen biologie. Nou dat snap ik wel, dat jaar heb je nodig om het allemaal te laten bezinken.”