Leven in Zuidoost

Ayaan Hirsi Ali schrijft dat ze als kind op school ging in Saoedi-Arabië. Ze werd daar vanwege haar huidskleur de Slavin genoemd. Later terug in Somalië bleek dat men daar mensen uit het buurland Kenia de Slaven noemde.

Afrika is helaas een continent waar in de 21e eeuw nog heel veel slavernij te vinden is. Kenmerken van de meeste slaven is dat zij geen of weinig arbeidsvreugde vertonen. Ze doen liever niets of lopen er de kantjes vanaf. Het woord service verlenen kennen ze niet. Afspraken komen ze niet na. Ze komen vrijwel altijd te laat. Ze besteden veel tijd aan kinderachtige prietpraat. Nu moet ik toegeven: als slaaf heb je volkomen gelijk dat je zo weinig mogelijk werk probeert te verrichten. Je hebt immers met dieven te maken die de opbrengst van jouw arbeid stelen. En ik heb ook een hekel aan dieven.

Slachtoffersyndroom

Terug naar onze tijd. Ik zie hier ook mensen met een ethos alsof we nog in de slavernij leven. Geen arbeidsvreugde, de kantjes er vanaf lopen. Klanten met tegenzin te woord staan, vrijwel altijd te laat komen en afspraken niet nakomen. Dit zijn geen slaven maar mensen die een loon ontvangen volgens een CAO. Als we nog eens goed luisteren naar deze mensen, dan horen we ze voortdurend klagen over witte mensen die discrimineren. Ook de verantwoording voor hun eigen misstappen en tekortkomingen worden op het bordje van de witte man of vrouw gelegd. Onlangs mocht ik via YouTube meekijken naar een bijeenkomst van zwarte vrouwen. Een van hen legde de anderen uit dat obesitas te wijten is aan de spanning die men krijgt door discriminatie in dit land. De gehele weelderig gevormde congregatie barstte uit in applaus.

Kijk eens om je heen, vrijwel dagelijks zijn deze mensen bezig met het organiseren van BLM-activiteiten en demonstraties voor schadevergoeding van het slavernijverleden. Het slachtoffersyndroom is echter een kwaal die je aan moet kaarten bij je psychotherapeut.

Schaamte

Of ik iets zou willen bijdragen aan die schadevergoeding voor het slavernijverleden? Geen denken aan! Ik denk aan wat extra activiteiten van overheidszijde zodat alle mensen gelijke kansen krijgen. Geef de zwarte mensen die hier waren in de jaren vijftig en zestig een leuke toeslag, want toen was er hier echte discriminatie. Ik heb me toen werkelijk kapot geschaamd over witte zogenaamde grappenmakers. Maar dat is het dan wel. Miljoenen zwarte mensen die zich helemaal geen slachtoffer voelen van de slavernij uit een ver verleden, hebben de kansen die ze geboden worden wel aangepakt. Ze hebben soms topbanen. Laat de leden van de slachtoffercultus eens moed verzamelen en bij zichzelf te rade gaan. Of laat ze eens gaan kijken naar De Aardappeleters van van Gogh. Die mensen leefden in feite ook in slavernij. Hun nakomelingen heb ik nog nooit horen klagen.

Actie voeren is niet verkeerd. Dr Martin Luther King laat zien hoe dat moet. Hij bracht de mensen dichter bij elkaar. Black Lives Matters en politici van gelijke signatuur doen het tegenovergestelde. De gemeenschap raakt meer en meer  gepolariseerd, zodat bijvoorbeeld de kans op een nieuwe zwarte president in Amerika vrijwel tot nul is gereduceerd. In Nederland valt – God betere het – hetzelfde patroon te zien.