‘Het doel heiligt de middelen’

Ik hoop dat ik geen uitnodiging krijg om me te laten vaccineren, en dat – als ik dan vervolgens verontwaardigd opbel om te zeggen dat ik me wél wil laten vaccineren – ik van zo’n alleraardigste callcentermiep te horen krijg dat ik me fijn mag laten vaccineren als de GGD deze via het ‘vaccinatie op maat’-programma – dus tegen betaling – aanbiedt.

De reden waarom mogen ze uiteraard niet noemen, want ja: privacywetgeving hè.

Dat klinkt gek, ik sta namelijk bekend als serieus vaccinatie-neuroot. Maar het verhaal rond arbeidsmigranten die veelal op verzoek van de baas niet ingeschreven staan (dat kost zo’n werkgever immers geld) en daardoor niet gevaccineerd worden, roept vraagtekens op: ook ik sta namelijk niet met een zichtbaar adres ingeschreven.

Zoeken waar je huis woont

Want, al sinds 2009 heb ik een zogeheten ‘geheim adres’. Werkte in die tijd bij een groot deurwaarderskantoor en enkele collega’s hadden al bezoek gehad van boze schuldenaars. Die weten immers na wat zoeken waar je huis woont, je bed slaapt et cetera. Alles prima, maar botvier je agressie fijn op de sportschool. Overigens ook nooit veranderd na vertrek, met een nog altijd actuele reden.

Tot zover is alles goed, maar Nederland zou Nederland niet zijn als we alles zodanig hebben dichtgetimmerd, dat groepen mensen alsnog worden uitgesloten. En ja, daar verzinnen we dan wel weer een dooddoener voor zoals ‘we hebben te maken met privacywetgeving’, al is het maar om te verhullen dat we bepaalde mensen gewoon niet willen vaccineren, bijvoorbeeld omdat het anders onbetaalbaar wordt.

Het grote probleem is dat de doofpot ons verdienmodel is. Dus als het helpt om mij van vaccinatie uit te sluiten om zo een doofpotaffaire te voorkomen: ik houd me van harte aanbevolen. Of zoals Niccolo Machiavelli zou zeggen: „Het doel heiligt de middelen.”