Dorpsgek

Ken je het imposter-syndroom? Dat is de angst dat anderen je als oplichter zien omdat je stiekem niet goed bent in je werk. Zelf heb ik last van het vergelijkbare ikdorpsgek-syndroom. Dat is de angst dat anderen je als dorpsgek zien.

Ik woon in een dorp. Dat weet je als er opvallend veel verkeersborden met een tractor erop in de omgeving staan, kratjes bier een wettig betaalmiddel zijn en als er dus een dorpsgek is. We hebben er zelfs twee: een man die op straat schreeuwt: ‘Moie nog ‘n appel?!’ (hij verkoopt ze zelf niet) en een vrouw uit een ander dorp die daar een winkelverbod heeft. Dat zou niet zo gek zijn, als ze niet zo gehecht is aan de winkelwagens van die andere supermarkt dat ze daarmee langs de provinciale weg naar de supermarkt in ons dorp loopt. Mijn angst is dat ik de derde dorpsgek word. En hoe ik ook mijn best doe, ik heb de schijn tegen.

Pokémon Go

Toen ik hier kwam wonen was Pokémon Go hip. Het jongere zusje van mijn vriendin logeerde bij ons. Ik installeerde Pokémon Go voor haar op mijn telefoon. Bij dat spel moet je echt buiten rondlopen om Pokéballs te laden, die je vervolgens naar virtuele Pokémon gooit. Dan moet je alleen niet steeds misgooien. Dat gebeurde natuurlijk wel, waardoor het zusje in een volle straat schreeuwde: ‘Berry heeft geen ballen meer!!’ Sindsdien schrijft de gemeente mij aan met ‘mevrouw’.

Het werd niet beter toen mijn vriendin en ik samen Super Mario Bros speelden. Leuk zo’n gezamenlijke hobby, alleen kunnen die figuurtjes elkaar ook het leven zuur maken. Mijn vriendin is nogal fanatiek, dus hoorden de buren haar regelmatig schreeuwen: ‘Ga eens van mij af!’, ‘Je gaat steeds op me!’ en ‘Wil je dat ik doodga?!’ Inmiddels zit ons huis in de patrouilleroute van de politie.

Kinderzitje

Ook toen ik vader werd ging mijn imago er niet op vooruit. Ik fiets vaak naar de supermarkt (milieubewust!). In de zomer drink ik weleens bier, maar dan alcoholvrij (verantwoordelijk!). Maar krijg zo’n sixpack flesjes maar eens mee naar huis op de fiets. Dat lukt alleen in het kinderzitje aan mijn stuur. Niets laat zo duidelijk zien dat je een slechte vader bent als een kinderzitje waar geen kind in zit, maar alcohol. Ik zet expres het 0.0-logo vooruit, maar boven mijn stuur uit zie je alleen het biermerklogo. Ik heb een keer de hele route naar huis geschreeuwd: ‘0.0 mensen, 0.0!’, maar dat doet je imago ook geen goed.

Laatst ging ik naar de supermarkt en kwam de moie-nog-‘n-appel-man en de vrouw-met-winkelwagen tegen, die met elkaar in gesprek waren. Ik hoorde de man tegen de vrouw fluisteren: „Kijk, dat is de dorpsgek.”